Kampot: muggenjacht, peper, beatboxen en kleine broeken (album 8)

De upgrade die we van de hotelengel hebben gekregen bestaat uit een schattig rond hutje met rieten dak, aan het natuurzwembad. Uitgerust met een spekgladde badkamer, een heerlijke douche, een wastafel die Thomas al na 10 minuten sloopt en een klamboe. Zeker het laatste is een must have om alle muggebeesten te weren. Hoewel, als we eenmaal geïnstalleerd zijn -best een gedoe zo’n klamboe uit de knoop halen, onder het matras stoppen, oh toch nog even naar de wc, klamboe weer losmaken en later weer onder het matras stoppen- zien we dat er meer muggen aan de binnenkant van de klamboe zitten dan er buiten rondvliegen. Dus wij op muggenjacht. Voordat we in de bloederige aanval gaan, wordt er eerst een weddenschap afgesloten. Wie de meeste muggen vangt, mag morgen de scooter besturen, de verliezer moet achterop. Minimaal 57 muggen laten het leven, wij zijn tevreden. Shit, de muggen moeten nog worden opgeruimd, dus het klamboeritueel moet  weer worden herhaald. Thomas wint dit dieronvriendelijke spel, dus hij kan met een gerust hart gaan slapen. Als hij achterop had gemoeten, dan had hij zich vast aangetast gevoeld in zijn mannelijkheid. Dus de dag erna toeren we samen op traditionele wijze naar Kep, een vissersplaatsje die bekend staat om zijn krab en mooie standen. Onverwachts belanden we in het plaatselijk nationaal park waar allerlei mooie attracties te zien zouden moeten zijn. Een prachtige waterval zonder water -het is droog seizoen-, een vlindertuin zonder tuin -helaas wel vele vlinders tussen onze spaken maar de tuin nooit gevonden- en wilde dieren die zich niet laten zien, maakt het wat teleurstellend. Ondertussen bukt Thomas voor takken die ik vervolgens volle vaart in m’n gezicht krijg, wat een fijne gozer is het toch. De mooie uitzichten over de zee en het poepen in de bosjes leuken de rit wat op. Op zoek naar meer pit, besluiten we naar een pepperfarm te gaan. Kampot staat bekend om zijn peperplantages waar opa Slothy ons van alles over weet te vertellen. Alles op zijn farm is duurzaam. Met een eigen windmolentje, zonnepanelen en een boiler die door de zon wordt verwarmd, voorziet hij zijn hele farm van elektriciteit. Een leuk gegeven is dat hij twee ganzen als waakhonden heeft, die aanslaan als er onuitgenodigde schurken het terrein op proberen te komen. De terugtocht naar het hotel is prachtig. We rijden door het platteland, zien families hun werk op het land afronden, spelende kinderen en loslopende koeien die hun weg naar huis weer vinden. De weg is bijna net zo mooi als die van een dag later. Deze weg leidt ons naar het verlaten oude stadje Bokor, bovenop de berg van het nationaal park van Kampot. We zijn letterlijk in de wolken als we genieten van de haarspeldbochten en de mooie natuur. Het lijkt op de Gotthardpas, gecombineerd met uitzichten over Toscaanse heuvels -wat doen we in vredesnaam aan de andere kant van de wereld?! We worden heel blij van deze sfeer en het koele temperatuurtje, absoluut zo’n momentje van geluk dat ons bij gaat blijven. Thomas is in een vrouwelijke bui en gunt mij ook wat tijd achter het stuur. Deze permissie is maar van korte duur als hij merkt dat ik nog schuiner en soepeler door de bochten scheur dan hij. Chagrijnig herroept hij zich weer op zijn prijs (en mannelijkheid) en entert het voorste stukje van het zadel om het laatste stuk naar boven zelf te rijden. Toch hou ik van hem.
Tussen de verlaten spookachtige gebouwen worden we onverwachts onderdeel van een New Year feest. Een grote groep Cambodjanen staat te dansen bij hun zelf meegebrachte schelle muziek box. Daar wil ik bij zijn! Voor ik het weet ben ik middelpunt van vele camera’s en lachende mensen die me allemaal willen aanraken en met me op de foto willen. Ik trakteer ze op een beatbox- en playbackshow en een felicitatiespeech door de microfoon. Luid applaus en gejuich volgt. Of ze het echt kunnen waarderen weet ik niet, want binnen no-time zijn ze in hun twee bussen gesneld om naar de volgende bestemming te rijden. Dan druipen wij ook maar weer af. Als we een klein uurtje later een kleurrijke tempel een het bezichtigen zijn, word ik heel enthousiast begroet door een aantal mensen. Even heb ik geen idee, totdat ik de twee grote oranje bussen zie staan, vol mensen die net nog m’n danspartner waren en nu uitgelaten naar me zwaaien. Best leuk om fans te hebben! De fanclub groeit als ik even later midden in een grote groep Aziaten (Koreanen?) plaatsneem die klaar staan om een groepsfoto te maken. See cheese with peace. Ik word overigens niet alleen maar toegelachen hier in Azië, ook het mij uitlachen zijn ze niet vies van. Als ik die avond bij een marktkraampje een broek in mijn maat probeer te vinden volgt er een geroezemoes en wat gegrinnik. En dat is niet de eerste keer dat ik dat meemaak, tot groot vermaak van Thomas. Zodra ik ergens langsloop waar ze kleding verkopen hoor ik in koor of ‘we have bigger size’ of ‘no bigger size’. De omvang van m’n achterwerk is snel ingeschat en de conclusie dus snel getrokken. Daarom ben ik extra trots als ik uiteindelijk mijn voorraad kan aanvullen met drie (!) in Azië gekochte broeken. Broodnodige aanvulling trouwens, want ik ben er al uit twee gescheurd hier, misschien toch maar wat aan die omvang doen… haha.

De scootertocht gisteren heeft ons doen transformeren in twee roodverbrande lapjeskatten die zich enkel nog kunnen voortbewegen in de schaduw om de schade te beperken. De laatste ochtend in Cambodja vinden we wat verkoeling in het zwembadwater en hebben we een hele conversatie over de zwembadwatertemperatuur. Super boeiend, zo gaat dat dus als je zoveel samen bent. Ben nu al benieuwd naar alle nietszeggende gespreksonderwerpen die het komend jaar gaan volgen...

Onderweg richting de bus die ons naar Vietnam moet brengen doe ik de groeten aan een willekeurige Cambodjaanse dame waarmee ik een praatje sta te maken. “I want to say hello from Elze from Holland.” Zij; “I don’t know, oh, You from Holland, nice…” Ach ja, ik heb me aan m’n woord gehouden om de groetjes te doen van Elze. Een prima afsluiting van onze reis door het verrassend mooie Cambodja. We say good bay to Cambodia, Hello to Vietnam and big kisses for you all in Holland!

Thomas & Ellen

Lieve oma, bij deze vooral Engelse bijscholing voor u;

- Must have = onmisbaar/ iets wat je echt moet hebben
- Beatboxen = het nadoen van drumgeluiden (percussie) met je stem in een microfoon. In mijn geval klinkt het vooral als angstaanjagend onweersgedonder waar geen ritme in te ontdekken is.
- We have (no) bigger size = we hebben (geen) grote maten
- I want to say hello = Ik wil graag de groetjes doen
- I don’t know, oh, you from Holland = Ik weet niet, oh jij komt uit Nederland
- Big kisses for you all = hele dikke pakkerds voor jullie allemaal