Jaarverslag 2017

Het is 1 januari 2018, het nieuwe jaar is gestart. Een mooi moment om stil te staan bij wat er allemaal gebeurd is vorig jaar. We kijken terug op een fantastisch 2017 met heel veel bijzondere gebeurtenissen. Het begint al op 5 januari wanneer we groenlicht krijgen om op reis te kunnen, de reparatie van mijn kenkels kan nog wel even op zich laten wachten. Niet veel later boeken we tickets naar Bangkok en weten we dat we tot half maart hebben om de boel te regelen. Een gekkenhuis volgt. We dienen ons ontslag in, dat is de grootste en engste stap. Dan het huis, we willen onze fijne stulp niet verkopen, dus zoeken we uit hoe we het zo legaal mogelijk kunnen verhuren. De to-do lijst wordt aangemaakt en i.p.v. dat hij krimpt groeit hij, explodeert bijna. We nemen afscheid van ons werk en daarmee is het echte voorbereiden is begonnen. De laatste twee weken voor ons vertrek is het rennen, maar zien we de lijst slinken we gaan het redden. Op 18 maart is het afscheidsfeest, waar we nogal uitgepakt hebben. Dan, drie dagen later, is het zover. We vetrekken met onze familie naar Schiphol waar een aantal vrienden als verrassing ons zijn uit komen zwaaien. Er wordt geknuffeld en gehuild en dan is het tijd om te zwaaien, een laatste glimp van onze liefsten op te vangen. De reis is begonnen.
Een week van ontstressen en relaxen op het eilandje Koh Chang in Thailand, is een broodnodige start. Als we opgeladen zijn vertrekken we naar Cambodja waar we onder andere het indrukwekkende Angkor Wat bezoeken en de gruwelijke beelden van de Killingfields in ons opnemen. Dan Vietnam, het land die tot een van mijn favorieten hoort. Twee maanden rijden we op onze motoren Jack en Patricia, van Ho Chi Minh is het zuiden naar het o zo mooie hoge noorden. Een fantastische trip waar heel veel zien, proeven en meemaken. Het is ook het land waar Valentijn geboren is, ons petekind en een nieuwe vriend in ons leven.
Op het laatste moment wijzigen we koers, Laos en Myanmar worden van de kaart geschrapt. Het regent er buitensporig veel en het is er benauwend warm. Twee dingen waar we niet van houden en niet gaan opzoeken. Helaas, want vooral Myanmar stond (staat) hoog op ons lijstje. Het alternatief is overigens ook niet verkeerd, een dag na ons besluit vliegen we al naar Kuala Lumpur, de poort naar het fijne Maleisië. Het is er goed georganiseerd, het eten is heerlijk, de mensen zijn lief, het landschap afwisselend en het is er goedkoop. Het geld wat we hier bespaard hebben geven we net zo hard weer uit in het dure Singapore, een land/ stad die we overigens niet hadden willen missen en leuke herinneringen aan hebben. Dan gaan we weer ‘terug’ naar Maleisië, het eiland Borneo dit keer, waar we ietwat te gehaast doorheen reizen. We hebben namelijk voor het eerst te maken met een deadline, iets wat ons niet zo goed bevalt. We hebben tickets naar Bali geboekt en voor die tijd willen we te veel doen, wat maakt dat we veel moeten plannen, de bezoekjes vluchtig zijn en we teveel in een vliegtuig zitten. We doen Borneo tekort en onszelf ook, we nemen ons voor dat we dit niet meer zo doen. Oh en tussendoor wippen we ook nog even langs bij de Sultan van Brunei, die zijn verjaardag viert. Ondertussen hebben mijn broer en schoonzus een trouwdatum geprikt waar ik druk mee ben bezig in mijn hoofd. Wel of niet gaan? Ja, we gaan en het retourtje naar Nederland wordt geboekt.
Maar eerst nog ruim drie weken reizen door Indonesië, met de leuke Monique. Door haar is Indonesië überhaupt op ons pad gekomen, want ook dit hadden we niet van tevoren bedacht. We eten Tonijn op Bali, spotten mantaroggen op Nusa Penida, surfen op Lombok, staan oog in oog met de draken op Komodo, doen een meerdaagse boottocht en een roadtrip op Flores, dat is ongeveer het programma die we met zijn drietjes afdraaien. Hoewel het niet voelt als afdraaien, het is veel, maar het verloopt ontspannen, hebben veel lol en genoeg tijd om te relaxen.
De reis naar Nederland verloopt op zijn zachtst gezegd niet zo ontspannen, zeg maar gerust dramatisch. Met een vertraging van 24 uur en 48 uur zonder slaap landen we eindelijk in Nederland. Maar het is alle moeite meer dan waard geweest, de bruiloft van Rob en Linda, het zien van het nieuwe huis van mijn zus en uiteraard het weer even zien van onze vrienden en familie is fijn. Al is het ook vreemd om weer thuis te zijn, kunnen we onze draai niet echt vinden en verlangen we weer om door te gaan. Na twaalf dagen stappen we weer op het vliegtuig, naar de onverwachte bestemming, India. Ook dit land hadden we niet eerder bedacht. Sterker nog, het is altijd een van de landen geweest waar Thomas niet heen wilde, i.v.m. angst voor voedselvergiftiging. Maar we zochten nog een bestemming tussen Nederland en Nieuw-Zeeland, gezien we daar niet al in augustus willen aankomen vanwege het nog koude weer. Tijdens het speuren op internet naar een land waar het niet te warm is en die op de route naar NZ ligt, stuit ik op Ladakh, de noordelijkste provincie van India. Ook al had ik nog nooit van deze plaats gehoord, wat zijn we blij dat we hier terecht zijn gekomen. Op onze gehuurde motoren rijden we tien dagen lang door de Himalaya.
Terwijl we op het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland wachten, realiseren we ons het eerste halfjaar van onze reis er alweer op zit. We zijn veel langer in Azië gebleven dan we aanvankelijk dachten en we hebben allebei het idee dat dit nog niet de helft van onze reis is. In Nieuw-Zeeland bevalt het rondrijden in onze camper Viktor zo goed, dat we besluiten om de tickets naar Buenos Aires een maandje op te schorten. Uiteindelijk vertoeven we drie maanden in dit waanzinnige land. De familiebezoekjes, de mooie natuur en het perfecte weer maakt dat dit land een speciale plek in ons hart heeft gekregen. Tussendoor genieten we tien dagen op Samoa, dit Polynesisch eiland is een paradijsje.
Met pijn in ons hart, maar ook de lust om weer door te reizen, vetrekken we naar Buenos Aires. Waar we inmiddels al twaalf dagen zijn. Twaalf dagen waarin we kerst hebben gevierd, onze lieve nichtje Evi geboren is, we veel geskypet hebben met het thuisfront, waar we veel mooie dingen van de stad gezien hebben en we oud & nieuw hebben gevierd. Twaalf dagen waarin we behoorlijk heimwee hebben en we regelmatig denken, we willen naar ons thuis.
We hebben onszelf de vraag gesteld of we nog voldoende reislust hebben. Het antwoord is ja. We zijn ontzettend nieuwsgierig naar Zuid-Amerika, waar het idee van reizen überhaupt mee begonnen is. Inmiddels hebben we zelfs wat plannen gemaakt, morgen gaan we met de boot naar Uruguay om daar leuke kustplaatsjes te bezoeken en te zwemmen in de zee. Daarna zullen we naar de watervallen van Iguazu gaan met wellicht nog een uitgebreide tussenstop in Porto Alegre. Vervolgens zullen we naar het zuidelijkste puntje Patagonië vliegen om daar de gletsjers te bekijken en een vriendin van Thomas op te zoeken die daar woont. En verder zien we wel, onze plannen wijzigen steeds dus we leggen niet te veel van tevoren vast.
Na het opmaken van de balans en het tellen van het geld, denken we nog een maand of zes te kunnen reizen. Uiteraard volledig afhankelijk van onze reislust, want als die echt opraakt dan gaan we eerder terug. We gaan niks forceren, niks móet.

We laten jullie graag een kijkje nemen in de keuken van onze reisbedrijfje. Want zo voelt het soms, als een mini-organisatie waar je te maken hebt met geld (reisbudget) en ‘producten’ (herinneringen, foto’s, verhalen, de hoogte- en dieptepunten), organiseren en samenwerken. Hieronder een opsomming van de dingen die we op een rijtje hebben gezet. Het is denk ik niet het leukste om te lezen denk ik. Maar ik vind het denk ik wel leuk om later terug te lezen hoe we bepaalde dingen nu doen, overwegen en uitgeven.

Hoogtepunten
Het is moeilijk om over hoogtepunten te spreken, om dingen überhaupt met elkaar te vergelijken. Want het zijn meestal hele verschillende ervaringen. Vaak zitten momenten van geluk en verwondering ook/ juist in de kleinere dingen, zoals een warme douche na zes dagen niet douchen, met zijn tweetjes zwemmen bij een afgelegen waterval, een gesprek met een local, hele dag series kijken in bed, een geïmproviseerd verjaardagstaartje krijgen, onverwachts een lekkere maaltijd, etc. Toch hebben we een lijstje weten samen te stellen die ons tot nu toe het meest zijn bijgebleven, dingen die we absoluut zouden aanraden, die we het indrukwekkendst vonden om te doen of te zien.

- Angkor Wat (Cambodja)
- Hoi Van Pas (oostkust Vietnam)
- Pas tussen Meo Vac en Dong Van (Noord Vietnam)
- Infintypool (airbnb, Kuala Lumpur)
- Suikerfeest bij een familie thuis (Langkawi, westkust Maleisië)
- Perhentian Kecil (eiland oostkust Maleisië)
- Grotten van Mulu (Maleisisch Borneo)
- Gardens of Bay, swingende bomen (Singapore)
- Raften (Kota Kinabalu, Borneo, Rotorua)
- Slapen op een onbewoond eiland (Flores, Indonesië)
- Motortocht Ladakh, Pangong Lake (Himalaya, Noord India)
- Taj Mahal (Agar, India)
- Skydiven (Bay of Islands, NZ)
- Helikoptervlucht door gletsjergebied met landing op in de sneeuw (Westkust, NZ)
- Nevis swing (Queenstown, NZ)
- Tongarirocrossing (Tongariro, NZ)
- Samoa (Polynesië)

Dieptepuntjes
Ik spreek hier bewust over dieptepuntjes want dat waren ze ook. So far hebben we nog geen keiharde tegenvallers gehad, touch wood. Hoewel de vlucht naar Amsterdam aardig in de buurt komt. En uiteraard hebben we ook onze irritaties naar elkaar, dipjes in de reislust of andere negatieve dingen. Maar ook dit valt ons reuze mee en is vaak niet noemenswaardig. De dingen die bij naar boven komen zijn:

- Opgepropt in busje Kempot, met elf man in een busje die geschikt was voor zeven man. Zonder airco..
- Val motor Vietnam, hier ben ik flink van geschrokken, gelukkig goed van afgekomen.
- Oververhitte motorrit naar Hanoi, ik was dizzy en elk half uur een drinkstop.
- Dramatische wandeling Cameron Highlands, zo zwaar daar had ik niet op gerekend.
- Ereader laten liggen in een bus, gelukkig weer teruggekregen, maar wat waren we boos.
- Mist Kilimutu, een van de redenen dat ik naar Flores wilde, de kratermeertjes van deze vulkaan zien.
- Terugvlucht Amsterdam, poehee dat was niet niks.
- Baard afscheren in Sliedrecht, dit klinkt overdreven in dit lijstje, maar het was echt niet leuk.
- Heimwee tijdens laatste week van het jaar, wat missen we iedereen zeg! En wat wil ik graag Evi kroelen…

Gespotte dieren
- Grote slang op de weg (Vietnam)
- Zeeschildpadden en haaien met snorkelen/duiken (Perhentian Kecil, Maleisië)
- Rocky (Perhentian Kecil, Maleisië)
- Neushoornvogels (Langkawi, Maleisië)
- Neusapen (Bako n.p. Borneo en Brunei)
- Mantaroggen (Nusa Penida, Indonesië)
- Komodo varanen (Komodo, Indonesië)
- Vliegende honden (Flores, Indonesië en Samoa)
- Himalayaanse marmotten (Ladakh, Noord India)
- Tibetaanse gazellen (Ladakh, Noord India)
- Spermwhales (Kaikoura, Nieuw-Zeeland)
- Reuze Albatrossen (Kaikoura, Nieuw-Zeeland)
- Zeehonden en zeeleeuwen (Nieuw-Zeeland)
- Yellow eyed pinguïns (Otago Peninsula, Nieuw-Zeeland)
- Kea (Fiordland, Nieuw-Zeeland)

Foto’s
We hebben heel veel foto’s gemaakt, lees ík heb heel veel foto’s gemaakt. De teller staat op dit moment -na selectie- op 12.590 foto’s! Dat zijn bijna 1400 foto’s per maand, 350 foto’s per week, 50 foto’s per dag. Best veel dus. En dan te bedenken dat ik bij de selectie ongeveer 2/3 weggooi… Daarover gesproken, het uitzoeken, sorteren en opslaan van de foto’s is een uiterst gestructureerd proces, neurotisch haast. Ik zal de procesbeschrijving hieronder schetsen, voor de liefhebbers. ;-)

- De gemaakte foto’s worden van de Nikon en onze telefoons op de Macbook in het juiste mapje gezet. Dit doe ik ongeveer twee keer in de week, of direct nadat we iets bijzonders hebben gedaan of die dag veel foto’s hebben gemaakt. De mapjes zijn gesorteerd op land, gebied, stad of activiteit.
- De foto’s haal ik meteen van de telefoons af. De foto’s op de Nikon laat ik er nog even opstaan, zodat de foto’s op twee plekken staan.
- Dan maak ik een selectie, waarbij ik ongeveer 2/3 van de foto’s weggooi.
- Eens in de twee a drie weken kopieer ik de mapjes naar onze externe disk. De foto’s kunnen dan van de Nikon afgehaald worden. (Ze staan dan nog steeds op twee plekken).
- Van deze selectie maak ik een nog fijnere selectie (vaak 30 tot 50%) die ik op onze website bij de verhalen plaats. Daarmee staan i.i.g. de mooiste foto’s op drie plekken.
- Eens is de zoveel maanden, afhankelijk van of we goed internet hebben, upload ik de foto’s naar ‘Stack’. Dit is onze online-opslagruimte waar we (gratis!) 1 terabyte aan opslaggeheugen hebben. Ideaal.
- Zodra de foto’s op de disk, op de site en op Stack staan, worden ze van de Macbook gehaald, om ruimte te sparen.
NB. Ik bewerk de foto’s nauwelijks, want hoe mooi de bewerkingen ook soms zijn, ik hou er niet van als de foto’s van de realiteit afwijken. Wel heb ik bij sommige foto’s wat bijgesneden en bij enkele foto’s heb ik de kleur en contrast bijgewerkt, zodat het duidelijker is wat er op de foto’s staat. Dat heb ik bij de foto’s van de neusapen gedaan en bij de Toekans. Puur omdat de foto’s niet scherp waren vanwege het inzoomen of bewegende dieren. Verder zijn alle foto’s dus zoals het daadwerkelijk is.

Verhalen
Naast het maken en terugkijken van foto’s vind ik het heerlijk om verhalen te schrijven. Het helpt me om dingen te herinneren, gezien ik snel dingen vergeet. De belangrijkste doelgroep van onze verhalen zijn wij zelf. Uiteraard vinden we het superleuk dat ze gelezen worden en is het ideaal om anderen mee te nemen in onze avonturen. Maar het gaat er vooral om dat we ze zelf leuk vinden.
Ik heb er bewust voor gekozen om zoveel de dingen te beschrijven die niet op de foto’s te staan. De dingen die we meemaken, waar we om lachen (of janken) en waarvan ik denk dat het leuk is om ze ooit weer terug te lezen, dus een dosis humor en drama is onmisbaar. Ik probeer niet te veel te beschrijven van wat we zien, dat zie je ten slotte al op de foto’s. Al ontkom ik er soms niet aan, als iets heel mooi is dan wil ik dat toch beschrijven, maar daar probeer ik wel een bijzaak van te maken. Hetgeen wat we op die mooie berg meemaken, daar draait het om. Het is dus geen dagboek waarin ik veel meer zou beschrijven hoe ik me voel, welke gedachten ik heb en meer details over wat we waar doen. Dat deed ik bij mijn vorige reizen en vind ik minder vermakelijk om terug lezen. Bovendien denk ik dat wat zo’n reis allemaal met me/ ons doet sowieso wel zal bijblijven (of weer terugkomt bij het lezen van de verhalen), maar de grappige anekdotes en opmerkingen vergeet ik. Op de site hou ik bij op welke locaties we geweest zijn, dat is een fijn overzicht van dag tot dag, dus daar kan ik ooit nog ‘ns iets in terugzoeken, gezien ik mijn verhalen niet veel noem waar we precies zijn. Het ‘toen gingen we daarheen en daarna daarheen’ probeer ik te vermijden.
Het schrijven, verwerken en posten van een verhaal duurt meestal ongeveer drie á vier uur. Maar soms het (drie)dubbele bij de langere verhalen. Die van Indonesië was bijvoorbeeld 12 A4, daar ben ik dan wel ff zoet mee.
Het aantal verhalen die ik tot nu toe geschreven heb is, 43. Bij elkaar zijn dat zo’n 125 A4, een aardig boekwerk dus. Mijn idee was om ongeveer een verhaal per week te schrijven, dat gemiddelde is aardig gelukt (we zijn ongeveer 40 weken op reis). Vaak gaat het schrijven me makkelijk af, kan ik non-stop hele verhalen op papier knallen. Voorwaarden is wel dat ik me kan concentreren. En dat is soms een dingetje bij mij en vergt de nodige maatregelen. Thomas moet zijn klep houden, geen muziek op de achtergrond, er mogen geen plukjes haar in mijn gezicht waaien, dat soort dingen haha. En dan gaat het beginnen, het gaat als volgt...  

- Onderweg hou ik notities bij in mijn telefoon, soms een paar worden en soms hele alinea’s.
- Daar maak ik een verhaal van in Word. De dingen die ik even niet weet arceer ik geel (bijvoorbeeld namen van dingen, getallen of bepaalde feitjes). De (Engelse) woorden die ik aan mijn oma uit wil leggen onderstreep ik.
- Dan ga ik ‘finetunen’, meestal nadat ik het een dag heb laten rusten. Ik probeer dan zoveel mogelijk schrijffouten eruit te halen (niet m’n sterkste kant) en de zinsopbouwen kloppend te maken. Soms moet ik nog bruggetjes maken of een beter einde bedenken (vind ik altijd lastig).
- Ik zoek de dingen op die ik gearceerd heb, maak de lijst voor mijn oma.
- Dan ga ik eerst de geselecteerde foto’s voor op de site uploaden, de albums nummer ik, zodat ik ernaar kan verwijzen bij de titel.
- Dan leest Thomas het verhaal, corrigeert me hier en daar (bijvoorbeeld passages die hij te grof vindt ofzo en zinnen die niet lekker lezen).
- Dan upload ik de tekst, bedenk ik een titel (moeilijk! gelukkig heeft Thomas vaak goede ideeën) en plaats ik de link op Facebook. Voor het uploaden van de foto’s en verhalen heb ik (goed) internet nodig. Vandaar dat het soms weken duurt voordat er weer een nieuw verhaal komt, vaak meerdere achter elkaar, omdat ik wel doorga met het schrijven.
 

Financiën
Dit is een iets pijnlijker stukje tekst, want wat een euro’s hebben wij al opgemaakt! Want ook al is het ‘maar’ geld, het is absoluut niet vanzelfsprekend. We zijn megablij dat we dit überhaupt kunnen doen. Zeker als ik me bedenk dat ik een aantal jaar geleden nog behoorlijke schulden had door het verkopen van mijn vorige huis. Zonder de hulp mijn ouders had ik die schulden waarschijnlijk nog steeds gehad en deze reis niet kunnen maken. Daarnaast hebben we allebei de laatste jaren een goed salaris gehad en relatief lage vaste lasten, dan groeit je spaarrekening toch makkelijker. We realiseren ons maar al te goed dat zo’n reis het lang niet voor iedereen weggelegd is! Soms heb ik er moeite mee als ik me realiseer hoeveel geld we aan onze ‘eigen geluk’ besteden. Hadden we het geld niet meer moeten delen? Of in andere dingen moeten investeren als een studie of aflossing hypotheek? Mijn vader zit al een paar jaar zonder werk en ik neem zonder pardon ontslag. En als we door armere landen reizen, zien dat mensen met niks moeten rondkomen, dan voel ik me zo’n oneerlijke rijke stinkerd. Een jongen in Cambodja droomde ervan om over een aantal jaar naar een eilandje te kunnen gaan. Een eilandje waar wij ‘even’ een weekje tussendoor heen zijn gaan. Een trip waar hij zijn halve leven voor moet sparen en misschien wel nooit haalbaar is. Dan knaagt het wel. Zeker op momenten als deze, als ik weer even stilsta bij de dingen. Maar het meeste van de tijd ben ik er niet mee zo ernstig mee bezig, ik hou wel een kasboek bij. Eerst deed ik dat heel globaal, hoeveel we pinden en betaalden met creditcard. Vanaf Nieuw-Zeeland ben ik het gedetailleerder gaan doen, ik was nieuwsgierig waaraan het geld op ging. Er is een handige app ‘Trabeepocket’ waarmee je dit makkelijk kan bijhouden, onderverdeeld in; transport, overnachtingen, eten & drinken, activiteiten/ sightseeing, shopping (souvenirs, toiletartikelen).

Het bedrag dat we tot nu toe opgemaakt hebben, inclusief de vliegtickets en reisverzekering (á €1.100) is 28.774 euro. We zijn 286 dagen op pad, dus komt neer op gemiddeld €100,60 per dag. Dat is (maar) 60 cent per dag meer dan we bedacht hadden. Ook al is het een berg met geld, we zijn meer dan tevreden dat we op ons dagbudget zitten. Sommige dingen zijn een stuk duurder uitgevallen dan verwacht, maar andere zaken voordeliger. Per land hebben we per dag opgemaakt:
Thailand                €   88     
Cambodja             €   74
Vietnam                €   65      (laag door geen huurkosten motoren)
Maleisië                €   82
Singapore             € 152     (heel duur land, was gelukkig maar drie dagen)
Borneo                  € 136     (veel binnenlandse vluchten in een korte tijd, vanwege de ‘haast’)
Brunei                   € 100     (voor zo’n duur land een meevaller)
Indonesië              €   98      (ondanks vele dure activiteiten, auto met chauffeur, 3-daagse boottocht)

Nederland             € 200     (die hakte er in, dure tickets voor maar twaalf dagen)
India                      €   87      (viel tegen, Ladakh is duurder dan rest van India, 10 dagen motor gehuurd)
Nieuw-Zeeland     € 100     (meevaller, winst camper, wel veel dure activiteiten)
Samoa                  € 156     (duurste bestemming, meest afgelegen, duur door vliegtickets)
Argentinië             €   75      (tot nu toe, meevaller, we hadden gedacht dat Buenos Aires duurder zou zijn)

Het bedrag dat we niet hebben meegerekend de spullen die we voor de reis aangeschaft hebben, zo’n € 2.750. Zoals Macbook, fotocamera, wandelschoenen, rugzakken, externe disk, toilettas, powercube, koptelefoons e.d. Dit rekenen we niet mee, omdat we die spullen ook na deze reis nog zullen hebben. Spullen die we op reis hebben gekocht (wat kleding, snoertjes e.d.), zijn wel meegerekend.
We reizen best luxe voor reizigers die zo lang op pad zijn. Zo slapen we niet dorms, maar altijd op privékamers (zal in Zuid-Amerika anders worden), doen we (bijna) alles wat we leuk vinden en geven we relatief veel geld uit aan eten (en bier). Verder hebben we heel wat binnenlandse vluchtjes genomen (i.p.v. een lange busreis), wat duurder is. Totaal hebben we 23 vluchten gemaakt (incl. zeven keer overstappen) en hebben hier bijna € 6.000 aan uitgegeven (21% van totaalbedrag).

Hoeveelheid geld we nog te besteden hebben is in ieder geval € 18.000 (wordt misschien meer i.v.m. belastingteruggave, zorgtoeslag e.d.), waar we zo’n zes maanden mee kunnen reizen. We hebben daarnaast een buffer van € 10.000 die we apart willen houden voor na de reis. We hebben misschien niet meteen een baan en ik vind het fijn om dit achter de hand te houden en niet alles aan de reis op te maken, ik ben benieuwd of dat gaat lukken en we niet verleid worden om alles op te maken. De inkomsten van de verhuur van ons huis (€ 1.150) gaat bijna helemaal op aan alle vaste lasten die doorlopen. Zoals hypotheek, zorgverzekeringen, autoverzekering en -belasting, gemeentelijke belastingen, telefoonabonnement, tv en internet, e.d. We houden ongeveer € 100 per maand over, een leuk extraatje. We dachten eerst dat dat ongeveer € 400 zou zijn, maar we hadden een aantal kosten over het hoofd gezien (dachten dat die voor de huurder waren) en het plan om de auto te verkopen hebben we laten varen. Al met al fijn dat we nu quitte spelen.
 

TEverweg.reislogger.nl
TEverweg staat voor ‘Thomas Ellen ver weg’ en is bedacht door Thomas. Het aantal bezoeken aan onze pagina is in december 460. Dat wil uiteraard niet zeggen dat er zoveel mensen onze pagina bezoeken, laat staan de verhalen lezen. Sommigen zullen de pagina namelijk vaker bezoeken, alleen foto’s kijken of een klein stukje tekst lezen en denken ‘laat maar’. Haha. We hebben in totaal 234 reacties gehad op de site, op FB nog meer. De meest trouwe reageerders zijn de moeders, Arie mijn volleybaltrainer, Linda onze ex-collega/vriendin, Monique mijn vriendin uit Eindhoven uh.. inmiddels Heerlen en m’n tante Cora die altijd via de app reageert. We zijn verrast om te horen dat er ook lezers zijn die ons minder goed kennen, via via (collega’s van, buren van en verdere familie). Maar, we zijn sowieso zijn blij met alle belangstelling en vinden het leuk om te horen dat zoveel mensen überhaupt onze verhalen lezen en naar ons vragen. Echt super bedankt daarvoor!

Bij het uitwerken van dit verslag kom ik erachter dat de taakverdeling tussen Thomas en mij buitenproportioneel scheef is, haha. Maar we doen allebei waar we goed in zijn. Ik doe de bedrijfsvoering en Thomas zorgt voor de rest, contacten, goede (werk)sfeer, advies, avontuur, lol en ontspanning! Zonder hem zou dit bedrijf maar saai en eenzaam zijn.

Veel liefs Thomas en Ellen



Lieve oma, uiteraard bent u onze grootste fan met het bijhouden van de multomappen, ik vind dat zo lief en leuk! Dit verhaal kunt u lekker vanuit uw nieuwe sta-op-stoel gaan lezen. Dikke knuffel

- Deadline = een uiterste datum

- Touch wood = het ‘afkloppen’ op hout

- So far = tot nu toe

- Finetunen = verfijnen, de puntjes op de i zetten.