Sinterklaasavond in Nieuw-Zeeland (album 61)

Ja, ik weet dat Sinterklaas al een tijdje terug is in Spanje, de pietendiscussie weer in de doofpot zit en de chocoladeletters al lang en breed opgepeuzeld zijn. Maar dit verhaal wil ik toch graag nog even kwijt.

Het is twee december en ook in Auckland is het heerlijk avondje in zicht. De spanning is torenhoog, Charles is niet te houden. Omdat de Sint na zijn bezoek in Nieuw-Zeeland nog naar Nederland moet reizen, zijn we akkoord gegaan met een vervroegde pakjesavond, morgen gaat het gebeuren.
Om alvast in de goede sfeer te komen worden er oude videobanden van de plank gehaald. Na het verder- en terugspoelen van vele videobanden, wordt uiteindelijk de juiste gevonden. Namelijk, de video waarop de opa van Thomas schittert als Sinterklaas. Het is leuk om te zien hoe Thomas als klein jochie een brandweerhelm uitpakt. Thomas zei meteen (ruim 20 jaar later) ‘het was een échte, hij rook naar brandrook’, nog steeds trots. Ook Lucas, die op een fietsje door het beeld scheurt, en de neven en nicht Saskia komen als kleine Sint-verwonderaartjes voorbij.
Dan is het tijd voor een andere familiefilm, Charles mag kiezen. Het wordt WALL-E. Een film over een robotje -met een kakkerlak als huisdier- die verliefd wordt op een buitenaardse schone. Omdat het een Engelstalige film is vraag ik om de ondertiteling, want Engels erbij lezen is net wat makkelijker. Helaas heeft deze film geen ondertiteling. Wat op zich wel helpt is dat het een kinderfilm is én er komt behalve de woorden ‘Waaaalllieee’ en ‘Eeevvvvaaa’ geen tekst in voor, haha. Charles ligt voortdurend in een deuk om de film, ik weet niet wat ik leuker vind, naar de film kijken of naar Charles kijken die er helemaal in op gaat.

Om te testen of we braaf genoeg zijn geweest, zetten we vanavond met volle moed onze schoen. Om onze goodwill extra kracht bij te zetten, verwennen we de volledige staf met rode wijn, wortels, banen, tekeningen en een liefdesbrief. “Lieve Sinterklaas, wil jij verkiring met mei? E hartje S”. Een onrustige nacht volgt, gespannen, vindt de beste man het de moeite om helemaal naar de andere kant van de wereld te reizen? Hoor ik daar voetstappen? Trippeltrappeltr…zzzz
De volgende ochtend sprint ik meteen naar boven, recht op m’n doel af. Jaaaa, de goedheiligman is langs geweest! Maar of de Sint was in de war of hij is een ondankbare knar, want hij heeft niks meegenomen en de liefdesbrief niet beantwoord. Nou lekker dan. Maar, eerlijk is eerlijk, wat zijn we verwend door hem. De schoenen zitten vol lekkers, het lege flesje bier van Charles is keurig aangevuld en er zijn zelfs drie chocoladeletters geleverd, de P van Peanutbutterman, de B van Bushbabe en de I van Ironman. De Sint heeft zijn huiswerk goed gedaan. De eerste twee letters zijn voor de oplettende lezers logisch te verklaren, de ‘I’ heeft meer uitleg nodig. Na een gezellige nacht met een pot pindakaas in de bush is Ironman geboren, de zoon des huizes, alias Charles junior. Hij is voornemens om de Ironman te gaan doen. Dat is de volledige triatlon, een van de meest uitdagende -of noem het gestoorde- sportprestaties die je kunt doen, voor de lol(?!). Eerst moet je je het leplazarus zwemmen, 3860 meters. Als je daarmee klaar bent en je tong op je schoenen hangt is het de bedoeling dat je nog eventjes 180.2 km wegstoempt op de fiets. En als je denkt dat het er dan op zit heb je het mis, je mag nog even aftoppen met een complete marathon! Dit allemaal op één dag. Alstublieft. Dit alles gaat net wat makkelijker als je serieuze conditie hebt, geen grammetje vet en de nodige spieren. Dat betekent dus heel veel trainen, belachelijk veel. Elke werkdag ligt onze Ironman in spé dus om 5.30u in het zwembad en de rest van de vrije uurtjes gaan op aan fietsen en hardlopen. Althans, dat zegt hij, want ondertussen is het een ideale dekmantel om er stiekem op los te daten. Want Ironman heeft sindskort een vriendin, Gemma. En Gemma gaat vanavond, op onze Sinterklaasavond, voor het eerst de familie ontmoeten.

Dus zij komt binnen als Charles senior (P, alias mister D) de Sinterklaas-karaoke-junior-editie aan het mee blèren is en schoonmoeders het vet van de bitterballen af dept. Nice to meet you. Maar wat is het gezellig. Nederlandse vrienden van Charles en Ayleen zijn ook aangeschoven, dus een echte Hollandse avond. De bbq staat aan, -bíjna hetzelfde als gourmetten- de bitterballen met mosterd gaan de kring rond, de speculaas is volgens oma’s recept gebakken en er wordt net zo hard met slechte grappen gestrooid als met het strooigoed. Want zelfs dat is aanwezig op deze avond, kruidnoten, hartjes, schuimpjes, helemaal compleet. Ondertussen zit Charles te wachten op het telefoontje van de Sint met de mededeling er cadeautjes in de kelder liggen. We helpen hem uit de brand.
1. De Sint is niet echt, bestaat niet en gaat dus niet bellen. Tranen met tuiten.
2. Er is geen kelder, dus daar kunnen de cadeaus niet zijn. Nog meer tranen met tuiten.
3. Er zijn gedichtjes gemaakt en cadeautjes gekocht, zoals grote mensen dat doen. Enige opluchting, maar ook een bekentenis dat hij het kopen van de cadeautjes uitbesteed heeft.

Afijn, nadat er gebonsd is op de ramen, -Charles denkt nog steeds dat het een echte Piet was- is het tijd voor de gedichten. Ayleen leest op haar beste Nederlands -wat doet ze dat na al die jaren toch nog goed!- het lieve gedicht van Piet Dominique voor. Nou ja, het gedicht blijkt minder onschuldig dan gedacht, want Ayleen leest voor ‘dat er speculaas gebakken is en oma in dikke plakken is gesneden’. Arme oma.
Charles fungeert ondertussen als tolk voor het Engelstalige publiek, wat voor hilarische taferelen zorgt. Zeker als het gedicht voor Nederlandse uitdrukkingen vertaald moet worden. ‘Het regent pijpenstelen’, ‘de appel valt niet ver van de boom’, etc.  Ga daar maar eens aan staan. En Charles heeft al zo’n zware avond, want in het gedicht wat de pieten voor hem in petto hadden, wordt hij niet gespaard. Hij eindigt met een Cowboyhoed waarop staat ‘I love Calvé’, een paraplu (hij klaagt altijd over het weer) en een fotolijstje met zichzelf als de ‘Peanutbuttergangster’. De avond is aan en voorlopig nog niet uit. Thomas wordt verwend met het toffe woordspelletje ‘Bananagrams’ -inmiddels ook bekend in Buenos Aires en Uruguay- en ik krijg o.a. een mooie ketting.

Om de deksel van de doofpot van de pietendiscussie maar ‘ns te op te lichten, -het is ten slotte al januari en de pepernoten liggen weer bijna op de plank- leggen wij het fenomeen ‘Black Piet’ voor aan Ed en Nika, die nog van onze mooie traditie gehoord hebben. We schetsen het plaatje en laten foto’s zien van onze zwarte/ schoorsteen/ roetveeg pieten/ slaven. Ik ben benieuwd wat zij zullen zeggen, gezien nooit iets van de discussie meegekregen hebben. Ondanks dat we uitleggen dat het een beoogd onschuldig kinderfeest is, kinderen over het algemeen blij zijn met de gemijterde man en z’n cadeaus, sint over de bolletjes van de kinderkopjes aait en er vooral veel pepernoten gegeten wordt, is hun oordeel helder; “No! are you kidding us?! This is not acceptable! You guys celebrate this as well?” Schoorvoetend (want zo voelt het ineens) geven we toe dat wij hier volle bak aan meedoen. Zij zijn oprecht verbouwereerd en vol ongeloof, zo’n ontwikkeld land als Nederland nota bene. Onze uitleg dat we dit al behoorlijk wat generaties doen en het absoluut niet bedoeld is als een verwijzing naar de slavernij, wordt direct van tafel geveegd. “Are you serious?! Open your eyes!” Het is voor mij in ieder geval een eyeopener dat dit wel het beeld is wat we (soms/ in dit geval) afgeven, hoe onschuldig we het ook bedoelen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik vroeger (voor het losbarsten van de discussie en terwijl ik mezelf aan het zwart schminken was) al dacht, “best gek dat we straks als een soort domme slaven over straat gaan.” Maar ik heb daar verder nooit een betekenis aangegeven, omdat ik vond -en nog steeds vind- dat het een onschuldig feest is. Nu ben ik wel genuanceerder en realiseer me dat wat we onschuldig bedoelen, voor een ander totaal anders kan overkomen. Arjan Lubach heeft laatst een hele uitzending besteed aan deze sfeer zuigende discussie en ik vond dat heel verhelderend. En of ik ooit nog als een volledige Zwarte Piet over straat ga? Ik denk van niet, een roetveeg of een leuk ander kleurtje is voor mij -en ik weet zeker voor alle kinderen ook- net zo leuk. Maar wat mij betreft niet de bedoeling is, is dat dit leuke feest overschaduwd wordt door negatieve gevoelens. Dus ook dit verhaal moet niet eindigen met deze discussie wat mij betreft.

Want ondertussen rollen de tranen over de wangen van alle gedichten, gaan Charles en Ayleen letterlijk dansend door de kamer heen en worden er oude koeien uit de sloot gehaald. Zo gingen Charles en Ayleen jaren geleden waterfietsen in de grachten van Utrecht. Na een tijdje vroegen ze zich verbaasd af waarom ze niet vooruitkwamen, bleek het touw nog aan de kade vast te zitten.
En onlangs spelde Ayleen haar achternaam aan een mevrouw aan de telefoon. D-E-V-I-L- tuut, tuut, tuut. De vrouw had de hoorn er opgeknald… Haha!
Oh en mijn eigen snuggere actie past ook wel in dit rijtje thuis. Charles, Ayleen, Thomas en ik gaan op een van de laatste avonden in Nieuw-Zeeland naar ‘One Three Hill’. Onderweg in de auto vraag ik me -helaas hardop- af waarom deze beste heuvel geen ‘One Two Three Hill’ heet? Thomas check even of ik mijn vraag wel meen. Uhm, ja, hoezo? “Nou, lieve schat, hij heet ‘One Tree Hill’, dus één boom.” Aha, mysterie opgelost. Oeps.

Met dit verhaal is een eind gekomen aan het fantastische Nieuw-Zeeland. Wat gaan we het er missen -doen we inmiddels al een paar weken-, het mooie landschap, de familie, Viktor en de vrijheid die we er ervaren hebben!

Dag sinterklaasje daaag daaag daaag zwarte -uh, roetveeg- piet!

Liefs van ons
 

Lieve oma, het is misschien een beetje gek dat het eerste verhaal van het nieuwe jaar over sinterklaas gaat. Nog gekker is dat hij geen verkering met me wil, toch? Misschien moet u het eens proberen? Het lijkt me best gezellig, zo’n sinterklaas in huis, het paard onder het afdakje en de pieten in de schuur! ;-)  Knuffel voor u, X
 

- Goodwill = ons goede wil laten zien

- No! are you kidding us?! This is not acceptable! You guys celebrate this as well? =

Nee! Dit kan niet waar zijn?! Dit is niet acceptabel! Vieren jullie dit ook op deze manier?

- Are you serious?! Open your eyes!”  =Dat meen je niet?! Wordt wakker, open je ogen!

- Eyeopener = dat je je ergens van bewust wordt
 

- One, two, t(h)ree hill = 1, 2, 3 (met ‘h’) of boom (zonder ‘h’) en hill = heuvel