Wij gaan een jaar op reis!

Tegen wie kijk je op? Wat zijn je dromen? Zomaar wat vragen die we bespreken in een leuk restaurantje in Utrecht waar we genieten van een heerlijk 5-gangendiner. Een hele lange reis maken, zegt Thomas dan, zich realiserend dat hij mij nooit zover gaat krijgen. Wij samen, een half jaartje naar Zuid-Amerika ofzo. Zijn enthousiasme groeit als hij zijn wens aanvult met het idee dat we dan samen een motortocht ergens door een woestijn gaan maken. Haha, ik vind twee maanden reizen al lang zat en een motorrijbewijs halen is iets wat me best leuk lijkt maar toch niks voor mij is. Typisch een gevalletje van 'staat leuk op je bucketlist maar veel verder dan ermee pronken kom je niet'.
"Lekker doen waar we zin in hebben, de wereld ontdekken, niet hoeven werken, even los van het leven dat we nu leiden..." Thomas is volle bak aan het drooggebruiken. Er is namelijk niks leukers dan je dromen even tot leven te laten komen door erover te fantaseren en praten.

Even back to earth, hoe zien we onze (nabije) toekomst voor ons? Opleiding doen? Kiddo's bouwen? Groter huis kopen? -Leidsche Rijn is echt niks voor mij!- Ik word alweer bijna 30, hoe vieren we onze verjaardagen? het moet een leuk feestje worden.

We hebben het goed, alles staat open. Toch knaagt er iets in me, iets wat ik niet kan plaatsen. Een gevoel van onrust dat ik wel herken als ik aan m'n carrière denk, niet goed wetend of dit het nou is.

Maar nu is het anders, ik word er blij van. Is het de port die zijn werk doet?

Ondertussen laten de gedachten van de reis me niet los. En dan valt het kwartje, we moeten inderdaad gaan reizen! Dit is het perfecte moment, we hebben genoeg geld, het werk komt wel goed, we vertrouwen elkaar en wie wil er nou niet een poosje op ons leuke huis passen? Maar ja, om voor een half jaartje ons leven nou zo op z'n kop te zetten, dan kunnen we net zo goed negen maanden gaan of een jaar...

De stof die dit doet opwaaien zorgt voor genoeg stof tot nadenken en een hoop gespreksstof volgt. Stoffige weken dus, die uiteindelijk leiden tot een prille besluitvorming die bij de vaat tot stand komt. We doen het! We vieren het met een ijsje en laten het plan op ons inwerken. Terwijl in mijn hoofd de eerste ideeën over de bestemmingen concreter aan het worden zijn, merkt Thomas zijn twijfels toenemen. De rollen zijn omgedraaid. Een jaar reizen is niet te overzien, je moet zoveel lieve mensen missen, een hoop leuke/belangrijke dingen waar je niet bij kunt zijn... en daar betaal je ook nog 'ns heel veel geld voor. Doodeng, overrated en overschat. De eerste twee zijn een feit, het is zeker eng en overdreven, maar daardoor des te spannender. Of het overschat wordt, weet je pas als je het gedaan hebt. We komen terug op ons besluit, de ijsjes gaan terug de vriezer in en het plan zetten we in de koelkast. We moeten er samen achterstaan, we doen ons best om naar elkaar te luisteren en elkaar niet te overtuigen van onze eigen opvatting...best een uitdaging voor twee mensen die allebei nogal stellig kunnen zijn. Dan realiseren we ons dat de trein al aan het rijden is, het begin van onze reis -misschien wel onze belangrijkste levenservaring- is al van start gegaan. Dit hoort erbij. Langzaam maar zeker groeit het vertrouwen en maakt de onprettige angst plaats voor een fijne, gezonde spanning. Op ons verjaardagsfeestje krijgen we de Lonely Planet 'The World' van mijn volleybalteam.. zij weten van niks. Wij inmiddels wel. Al hebben we het nog niet zo hardop uitgesproken. De dag erna, op m'n 30e verjaardag, doen we dat wel. Thomas heeft heerlijk gekookt en we trekken -net weer nuchter- een goede fles rode wijn open om opnieuw te proosten op dit top plan. De ijsjes blijven weliswaar in de vriezer, maar het plan is uit de koelkast en dit keer houden we het warm... Wij gaan een jaar op reis! :-)