Beren op het spoor

Tijdens het opschonen van mijn telefoon vond ik nog een aardig stukje tekst die ik eind vorig jaar schreef over de hobbels van de voorbereiding van de reis. Gelukkig heeft de realiteit ons inmiddels ingehaald... ;-)

De trein is rustig op gang gekomen, we zitten comfortabel en mooie plaatjes van natuur en cultuur komen voorbij. Vol frisse moed gaan we opzoek naar mogelijkheden om ons huis te verhuren. Keurig volgens de regeltjes, kloppen we aan bij de Rabobank. Welwillend en geruststellend geven ze aan geen beren op de weg te zien en de aanvraag voor toestemming wordt dan ook vol vertrouwen ingediend. Zes weken later blijkt de stichting N.H.G. (Nooit Hulp Garantie) wel die beren te zien en ipv een scherpe speer te gebruiken, steken ze een lullig stokje voor de hele situatie. Afgewezen. Met de staart tussen de benen druipen we af. We hebben slapende honden wakker gemaakt, dus illegaal verhuren vinden we te riskant. We zien nog wel andere mogelijkheden, die we gaan onderzoeken. Dat gaat hoe dan ook tijd kosten. Tijd die we helaas ineens veel meer lijken te hebben dan we hadden gewild. Het ziet er naar uit dat we half maart niet gaan halen.. Vorige week vertelde de orthopeed me namelijk dat ik een jaar geleden m'n enkel op minimaal 3 plekken heb gebroken. Het was op een verdomd goed feestje in Tivoli met een lullige afloop. De volgende ochtend toch maar naar het ziekenhuis omdat ik dacht dat het niet helemaal goed zat. De man met de witte jas weet me gerust te stellen, "je kan er op leunen en -nadat mn voet in allerlei bochten gewringd werd- dit kun je ook allemaal nog wel hebben, geen reden om te denken dat ie gebroken is". . Geen foto en m'n been -mij kennende alleen het zere been- voor niks geschoren. Maar, tis goed nieuws, krukken halen en morgen weer aan t werk.
Hardlopen, fitness, volleyballen, dansen, het kan niet op. Tuurlijk af en toe voel je ns wat, mja dat hoort erbij. Omdat ik niet maximaal eigenwijs wil zijn laat ik me -na enige tijd- overhalen om weer ns naar de fysio te gaan. Een heel goede, doortastende fysiotherapeute (helaas). Voor ik het weet wordt dé foto alsnog gemaakt. Ben bepaald geen fotomodel, de dokter is er niet blij met me. Overal losse stukjes bot en een scheurtje in m'n gewricht. 
Om het allemaal duidelijker te krijgen, mag ik door naar de volgende ronde, de m.r.i. Daarna maar 'ns kijken of en hoe ze deze puinhoop gaan reoganiseren. Oh ja, laten we van je andere enkel ook maar foto maken, want die kleurt ook wel wat buiten de lijntjes. Tuulk joh, 2 halen 1 betalen.
De orthopeed kijkt me net iets langer aan om er zeker van te zijn dat ik geen grap maak en beantwoordt dan toch maar mijn -blijkbaar onnozele- vraag "nee, uiteraard gaan we niet twee enkels tegelijk opereren." Jammer, dat scheelt tijd en ik heb nogal een belangrijke deadline. Daar heeft hij geen boodschap aan, hij is tenslotte geen reisplanner en wil mijn voet beter maken. Ok, ok, rustâahg..
Vandaag valt de brief op de deurmat dat ik pas eind januari terecht kan voor de mri :-(
En als de andere enkel ook moet, kan dat niet tegelijk/ na elkaar.. nee, 2 enkels, 2 klachten, 2 procedures, aldus het ziekenhuis. Het is allemaal nogal balen, maar op t lieve kerstkaartje van mn ouders staat oa de tekst 'wees je ervan bewust dat zo'n reis maken niet voor iedereen is weggelegd'. Daar zijn we ons zeer zeker van bewust, dus we nemen deze hobbels en gaan ervoor!