L.A.T.-en in Valparaiso (album 75)

5 april 2018 - Valparaíso, Chili

Het verschil moet er wezen
Vers fruit, homemade bruinbrood -met knapperige korst-, zes soorten kaasjes en vleeswaren, avocado, een vers gemaakte frambozenyoghurt, Italiaanse sterke koffie, verse sinaasappelsap, kuchen die net uit de oven komt, verse kruidenthee. Dat is assortiment van mijn ontbijt, geen letter overdreven. Thomas krijgt toast met jam of boter. Tja…
Een fijne kamer met terras, een ruim bed met een heerlijke matras, een privé badkamer met warme douche, een eigen koelkast, een bureau om aan te schrijven -niet daar ik daar ook maar een seconde aan gezeten heb-, een zwembad met uitzicht over de stad. Deze mooie homestay ligt boven op een heuvel net buiten de stad. Thomas ligt met vijf snurkende, stinkende andere mannen op een stapelbedje in een benauwd kamertje plafonddienst te houden. En moet wachten tot de badkamer vrij is om te gaan poepen.
Ons weekje los van elkaar in Valparaiso is van start gegaan en ik heb het nu al reuze naar m’n zin.

Schrijversleven
Zo’n 80% van de tijd breng ik door in mijn bed. Mijn bed veranderd binnen no-time van slaaphol naar een schrijverskantoor of van een naaiatelier naar een sushitent. De laatste twee dingen zal ik even toelichten voordat er verwarring ontstaat. Wat het naaien betreft, ik heb zowaar wat kledingstukken hersteld. Knoopjes aangenaaid en een zoompje in mijn spijkerbroekje gemaakt. Het ging niet zonder slag of stoot -het was eigenlijk een bedroevend tafereel-, maar het is gelukt. Waar ik veel meer talent in heb, is in sushi eten. Niet verrassend. Wat wel -zelfs voor mij- uniek is, is dat ik maar liefst vier op rij sushi heb laten bezorgen en dit vervolgens in mijn bed opgeschranst heb.
De 20% van de tijd dat ik niet in mijn bed te vinden ben, besteed ik aan het ontbijt, lunch, rommelmarkt of stadswandeling. Die rommelmarkt levert me trouwens een antischimmel goedje op, een kadootje voor mijn beschimmelde teennagels. Tja, die heb ik er tijdens het reizen gratis bijgekregen. L Inmiddels is driekwart van mijn teennagel compleet losgelaten, of dat nou de bedoeling is?! Verder is er niks boeiends te vinden op de markt (niet dat mijn tenenverhaal nou zo boeiend was) en besluit ik om de Free Walking Tour te doen.

Date
Ik heb nog wat tijd voordat de tour begint, dus besluit ik via Thomas zijn hostel te lopen en hem te verrassen. Tot zover onze week apart. Het is tenslotte al dag twee. Haha. Toch voelt het als een date en vermaken we ons kostelijk. Dat is maar goed ook, want van de suffe tourgide moeten we het vanmiddag niet hebben. Man, wat een saaie vogel is dat. Hij leest zijn tekstjes nog net niet rechtstreeks voor vanaf Wikipedia. Als we klaar zijn met deze grafstemming, besluiten we halverwege om er tussenuit te naaien. Een beetje aso wel, maar hee, hij begon! Ondanks dat het leuk was om samen van de glijbaan te gaan, onze bekende Belg Romeo (van El Chaltén, je weet wel die gast die in ‘Reet’ woont) tegen te komen én het standbeeld van mijn vader hier te mogen aanschouwen, geven we toch onze voorkeur aan een wijntje drinken op het terras.
Na een paar uurtjes komen Romeo met nog een paar dappere volhouders van de wandeltour hier ook binnen wandelen. Toevallig! Ze zien er afgepeigerd uit -logisch, was echt niet te doen- en zijn toe aan een herstelbiertje. Ze vertellen overigens dat wij niet de enige waren die de rit niet tot het einde toe hebben uitgewandeld. Dat stelt me gerust, zo slecht zijn we dus helemaal niet, eerder trendzetters.

Reünie
De rest van de middag zitten we met elkaar op het terras als ik ineens getik op mijn schouder voel. Ik herken haar meteen, maar kan d’r even niet plaatsen. Al gauw valt het kwartje, ooh, Anouk en Robin, ook uit El Chaltén. Nog een keer toevallig! Ze schuiven aan en voordat we er erg in hebben is hiermee de spontane El Chaltén reünie een feit. Als iedereen van de groep aftaait, -zo saai zijn we toch niet?- blijven wij met zijn vieren over. We gaan opzoek naar een eettentje, ik had een leuke aanrader op de Facebookgroep gevonden. Na een half uur lopen, blijkt hij dicht te zijn. Oeps. Dan maar naar de tweede keuze van de aanraders. Ook deze is dicht. We zijn een uur verder en nog steeds geen eten op ons bord. Ik snak naar mijn trouwe sushibezorger, die heeft me nog nooit laten zitten. We -Anouk en ik- krijgen honger, dus stellen de mannen heel wijselijk voor om het op save te spelen; we gaan eten bij het restaurantje waar we de hele middag hebben geborreld. Dat is een goede keuze, een echte life-saver, er is nog een tafeltje over voor ons en het eten is er heerlijk. De wijn ook. Voor we het weten is de fles leeg en stel ik voor aan Thomas dat ie met me mee naar huis gaat. Ongehoord voor een eerste date. Thomas stemt gretig toe. Al weet ik nog steeds niet of het hem om mij ging of dat hij de snurkhufters van zijn kamer maar al te graag wilde ontlopen.

Stelling
Over snurkhufters gesproken, ik heb een stelling bedacht. ‘Snurkhufters moeten door hostelstaf verboden kunnen worden in dorms’. Eens of oneens? Ik zelf ben het uiteraard roerig (met mezelf) eens. Eerst een definitiebepaling; snurkhufters zijn mannen dan wel vrouwen die zo hard snurken dat anderen er wakker van worden. Ze stoppen niet na een waarschuwingspor, trekken zich de volgende dag niks aan van de kritiek van zijn/haar oververmoeide kamergenoten (of ontkennen zelfs!) én blijven vervolgens steevast een bed boeken op een dorm. Een dorm is een slaapzaal waar meerdere mensen slapen.
En dan de onderbouwing van mijn mening. Ik vind het slapen op een dorm een sociaal gebeuren en vooral, er moet geslapen kunnen worden. Je gaat ook niet midden in de nacht gitaar spelen toch? Dat wordt niet toegestaan, waarom snurken dan wel? Ok, snurkhufters kunnen niets doen aan het feit dat ze snurken, dat verwijt ik ze ook niet eens (misschien een beetje dan). Maar het dat ze vervolgens wel in dorms blijven slapen vind ik nog asocialer dan voordringen in een rij of extra gas geven als oud vrouwtje oversteekt, om haar op te jutten.
En zo sociaal als ik zelf ben, vind ik natuurlijk wel dat er een alternatief voor het snurkende uitschot aangeboden moet worden en zo ben ik op het volgende briljante idee gekomen. Namelijk, het ‘Snurkhufters Are Welcome Hostel’ (SAWH). Een concept die wereldwijd zal aanslaan en waar je als snurkhufter voor een prikkie terecht kan. Want, alle andere (stille) hostels in de buurt geven geld aan de SAWH’s, zodat ze hun eigen klanten tevreden kunnen stellen. De stille hostels kunnen dan als het nodig is midden in de nacht een snurkende klant aan de SAWH overdragen. Dus, eens of oneens?

L.A.T.-en
Terug naar het verhaal. De volgende ochtend eerst maar ‘ns bij mijn hotel-ouders gaan zeggen dat er een extra iemand aan de ontbijttafel aanschuift. Het voelt echt een beetje als een biecht haha. Maar zo ruimdenkend als ze zijn, is het geen probleem en wordt er zelfs een vers grapefruitsapje voor hem gemaakt. Ook al wordt Thomas direct opgenomen hier door de hotelfamilie, na het ontbijt schop ik hem toch de deur uit. Jij wilde L.A.T.-en? Nou, dan zul je L.A.T.-en ook! En ik hoop dat z’n kamergenoten een tandje bijzetten en dat ie me zo gaat missen dat ie nooit meer een weekje apart wil zijn. Haha. Ok, dat is tuurlijk niet waar. Want ook ik geniet hiervan en vind het stiekem een hele goede zet. Inmiddels is de halve week voorbij en zie ik hem overmorgen alweer. Tot die tijd schrijf ik drie verhalen, maak ik al plannen over de thuiskomst (ja, zin in), app ik me suf en bel ik op een ochtend ruim anderhalf uur met mijn vader. Dat is vrij uniek, we zijn allebei geen bellers, maar ook erg leuk en fijn. Thomas vermaakt zich met zijn nieuwe hostelvrienden, gaat regelmatig stappen en appt mij om het uur dat hij me mist. Ok, ook niet waar natuurlijk. Wat wel waar is dat er nu al een einde komt aan dit verhaal. Ze zijn wel ‘ns spannender geweest, maar soms zit er niet meer in.
 

NB. Voor de mindere snuggere lezers (zoals mijn tante), achter de titel staat tussen haakjes een album met een of meerdere nummers. Dat zijn (uiteraard) de nummers van fotoalbums die bij het verhaal horen… Nu hoop ik maar dat zij de enige is die het niet snapt en ik niet ook anderen op hun staart trap.



Liefs van ons!

Lieve oma, een kort verhaaltje dit keer. Ik ben benieuwd wat u van de stelling vindt! Ik begreep dat de tweede map ook al bijna vol is? De derde map zal waarschijnlijk niet meer volkomen, want over 67 dagen komen we al naar huis! Knuffel X

- Homemade = zelfgemaakt

- Kuchen = een soort cake die uit Duitsland is komen overwaaien

- Homestay = een vorm van een hotel, maar dan bij mensen thuis

- Plafonddienst houden = Thomas z’n manier van zeggen dat hij wakker ligt/ naar het planfond ligt te staren.

- Binnen no-time = binnen een handomdraai

- Free Walking Tour, Wikipedia en Tourgide = al vaker uitgelegd, huiswerk; zoek de lijsten maar ‘ns na (is een goede oefening)

- Op save spelen = voor zekerheid gaan, geen risico’s meer nemen

- Life-saver = levensreddend

- L.A.T.-en = het (niet bestaande) werkwoord voor 'apart leven'. De drie letter staan voor Living Apart Together

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

8 Reacties

  1. Dominique:
    5 april 2018
    Totaal eens met de stelling dat snurkhufters geweerd moeten worden. Ik zie een gat in de markt 😁🤣
  2. Sas:
    5 april 2018
    Snurkhufters; Google even en je krijgt maar 1 hit. Dat doet dit woord weinig eer aan. Ik zeg, in de Dikke van Dalen ermee!
  3. Ellen:
    5 april 2018
    Serieus; van DaleN?!
  4. Elly:
    5 april 2018
    Ik zeg: doen SAWH, moest verboden worden al die snurkhufters in een gewoon hostel 😜
    En jij als bedenker wordt er dan natuurlijk ook beter van, van elke snurkhufter die een SAWH aandoet
    ontvang jij dan weer een eurotje. Klinkt leuk toch. 😁
    Een week apart is natuurlijk een week APART en niet stiekum dan toch na 2 dagen al een "loge" mee naar binnen smokkelen.🤔 Dat valt me nou toch wel een beetje tegen van je hoor,😏
    Maar stiekum wel leuk 😘
  5. Cora:
    5 april 2018
    Ik zeg maar zo, ik zeg maar niks.
  6. Arie:
    6 april 2018
    Zie je wel dat je Thomas niet kan missen. Maar het is wel goed om even tot dat besef te komen.
  7. Leo:
    6 april 2018
    Wij werken bij de SleepInn met snurkkamers...perfect! En niet te streng richting snurkers....nu ik regelmatig een logee heb, ben ik erachter dat ik ook hard kan snurken. Nouja dat wordt beweerd, ik ontken uiteraard ;-)
  8. Linda:
    7 april 2018
    Je gaat op eens hard met de verhalen. Moest ff tijd maken om in te kunnen halen :-)
    Maar eens met je stelling. Als je snurkt, hoor je niet in een dorm! Of je moet gratis oordoppen uitdelen!