Tafelen in Cusco (album 88)

8 juni 2018 - Cusco, Peru

Cavialever
Het arme beestje wordt met een tomaat in zijn bek en een compleet gegrild huidje geserveerd. Zijn oortjes, oogjes, tandjes, staartje, alles zit er nog aan… Vanavond staat dé delicatesse van Peru op het menu, een complete cavia. Marco en Thomas zijn zo dapper geweest om het te bestellen, ik hou het veilig bij mijn gevulde avocado. Het vlees smaakt een beetje als kip, maar dan net wat minder lekker. En het is net als bij kip, een hoop kluifwerk, alleen dan een stukkie meer. Eigenlijk is het 60% bot, 20% taaie huid, 10% vlees 10% hersenen en andere orgaantjes. Smullen dus. Daar waar Marco na drie hapjes onpasselijk wordt en afhaakt, knaagt Thomas het complete knaagdier tot op het bot kaal. 
De orgaantjes laat hij liggen en daar kom ik om de hoek kijken. Ik kan natuurlijk niet helemaal achterblijven, dus offer ik me op om het levertje te proeven. Kippenlevertjes vind ik heerlijk, dus dit zal me waarschijnlijk ook wel smaken. Vol vertrouwen begin ik aan mijn culinaire cavia-avontuur. Die na zo’n twee seconde alweer eindigt, gadverdamme wat smerig! Ik weet niet hoe snel ik de uitgekauwde caivialever uit moet spugen. Ik spoel m’n mond met alles wat ik tegenkom en ben meteen voor de rest van de avond uitgegeten. Marco geeft het ook op, hij dankt zijn amper aangeraakte huisdier af en bestelt iets anders van de kaart. Thomas knaagt onverstaanbaar verder, hem hoor je werkelijkwaar nooit klagen over eten. Wat dat betreft zijn we een topteam, ik heb namelijk op elke maaltijd wel iets aan te merken. Haha. 

Edgar
Via Marco ontmoeten we Edgar, de Peruaanse toertjes verkoper die eigenlijk alles voor ons regelt in Cusco. Ook al is hij nog maar een paar maanden geleden begonnen, hij is goed in zijn werk en weet ons van alles aan te smeren. Machu Picchu, quad rijden, zoutmijnen en een alternatieve optie voor de populaire Rainbow Mountains komt op onze agenda. De komende anderhalve week zijn wij onder de pannen. Na alles besproken te hebben rammelende de magen en vragen we aan Edgar of hij een betaalbaar (we zijn immers blut na het betalen van al die tours) restaurantje weet met lekker lokaal eten. Eerst komt hij met de populaire, toeristische eettenten, maar die kennen we wel en zijn we niet naar op zoek. Dus vragen we naar waar hij zelf het liefste eet. Hij weet wel wat en loopt met ons mee om aan te wijzen waar het is. We besluiten om hem te trakteren, maar uit bescheidenheid slaat hij ons aanbod af. Pas nadat Marco al zijn charmes in de strijd heeft gegooid, durft Edgar ja te zeggen (nou ja, eigenlijk durft hij geen nee meer te zeggen). Met zijn vieren nemen we plaats aan het laatste vrije tafeltje tussen alleen maar Peruaanse gasten. Edgar ontdooit en voelt zich in zijn element als hij de Spaanstalige menukaart toelicht. Wij laten hem kiezen, hij weet ten slotte wat hier lekker is. Het is een leuke avond met lekker eten -een groter succes dan de cavia van gisteren- en is interessant om de achtergrond en ambities van Edgar te horen. Hij droomt van een goedlopend toeristenbureau, zodat hij meerdere Peruanen aan een baan kan helpen. Ook vertelt hij over zijn liefde voor techno- en dancemuziek, vooral de Nederlandse DJ’s staan hoog bij hem in het vaandel. Hij is trots dat hij een keer naar Tiesto is geweest in Lima en hoopt ooit een keer naar een festival of optreden in Nederland te kunnen. Wij beloven hem een slaapplek. Ik hoop dat hij het ooit kan doen, hij is meer dan welkom!

Snelle daghap
Na een drukke dag gaan we op zoek naar een restaurantje waar we een daghap kunnen eten, lekker snel, niet teveel en goedkoop. Thomas had van iemand gehoord over een restaurantje waar je allemaal kleine gerechtjes kan bestellen. Daar maar ‘ns een kijkje nemen. Op de kaart bij de deur valt mijn oog meteen op de sushi, dus ik ben overtuigd. Het is een combinatie van de lokale en Japanse keuken. Eenmaal binnen ziet het er behoorlijk chique uit en voelen we ons behoorlijk underdressed in ons backpackerskloffie. Thomas z’n haren staan in standje geplet-door-pet en de mijne in coupe wervelwind. Afijn, even fatsoeneren dus, een knotje doet wonderen en die kunnen we allebei maken. Ik heb nog een bloesje in mijn tas waarmee ik mijn onder de modder zittend shirtje kan verbloemen. Wij zijn er klaar voor, kom maar door met de cocktails en de menukaart. Ai wat een keuzes, alles lijkt even lekker! Uiteindelijk zitten we een paar uur aan tafel, proeven we 12 exclusieve gerechtjes, drinken we uniek samengestelde cocktails en zijn we blij dat onze creditcard meewerkt. Tot zover de snelle daghap, haha. 

Massagetafel
Vandaag gaan we tafelen bij een wel heel bijzondere tent, namelijk een massagesalon. Thomas kwam vanmorgen met het briljante idee om een massage te nemen. Via Edgar reserveren twee tafels bij zijn zus. Een uur lang worden we goed onder handen genomen. En een uur lang luisteren we naar bijbehorende, rustgevende muziek met onder andere kerstliedjes. Haha.
Als ik me na afloop aankleed, valt mijn oog op een poster met reclame voor pedicure. Gezien het eelt op mijn voeten buitenproportionele vormen begint aan te nemen, lijkt het mij een goed idee om ze meteen te laten behandelen. Thomas gaat alvast naar een sportcafé om naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken, ik kom later wel. Nou, ik krijg nog net wat mee in de blessuretijd, want ze is heel lang bezig geweest met mijn voeten! Na anderhalf uur raspen, schaven en pellen houdt ze voor het gezien. Een berg vol eeltresten vullen langzamerhand de kamer. Had ik al gezegd dat tijdens het schaaf-en schuurwerk mijn voet op een kussentje rust? Hetzelfde kussentje waar net mijn hoofd nog op lag tijdens de massage. Getver! Maar van die berg eelt ben ik ook onder de indruk. Ik bedenk me dat ik er een handeltje van moet maken. Dan verkoop ik het eelt in kleine witte envelopjes als cocaïne, net zoals een patiënt van mij dat ooit deed in de kliniek. Gouden handel!

Papapapapapaparikaaaa
Ik verlies het van Thomas met papier-steen-schaar, dus ik moet het ontbijt gaan regelen. Om de hoek is een bakkertje waar ik wat verse broodjes haal en een winkeltje verder haal ik kaas, avocado en een gele paprika. Een behoorlijk luxe ontbijtje dus. Thomas zegt dat ik een peper heb gekocht, maar daar is ie veel te groot voor en bovendien ruikt hij echt naar paprika. En gelukkig heb ik gelijk, want ik vind paprika op een broodje heerlijk. We strooien er nog wat gewone peper over en smullen het broodje op. Thomas zegt nog dat hij een beetje scheutig is geweest met de zwarte peper, want hij vindt het pittig. Nou, die peper proef je amper, dus zal wel loslopen. Als ik bij Thomas steeds meer zweetdruppels zie komen, begin ik toch te twijfelen aan de gele paprika. Maar dat kan het toch echt niet zijn, want het stuk dat ik op mijn broodje heb is heerlijk zoet. Dus snij ik nog een stuk af om zo op te peuzelen. Maar dan, karrambaaaa! Alles staat in de fik, mijn ogen tranen leeg en in mijn mond woedt een flink vuur. Ik weet niet waar ik het zoeken moet. Als een kip zonder kop ren ik rondjes door de kamer en drink ik sloten water, wat het alleen maar erger maakt. Thomas z’n ogen tranen ook, maar dan van het lachen. Pas na een minuut of tien kan ik weer zitten en wat zeggen, weliswaar met een hese stem. Tering. Het is dus wél een peper. Hoe kan het dan dat de ene helft lekker zoet is en de andere helft dodelijk pittig?! 
 

Liefs van ons! 


Hoi oma, pas maar op hoor, zelfs de paprika’s zijn niet meer te vertrouwen tegenwoordig! De stad Cusco ligt in Peru. Het is een mooie stad met veel sporen van de oude Inca cultuur. Daarover in het volgende verhaal meer! Ik was van plan om 1 verhaal van maximaal vier A4 te schrijven over Cusco, inclusief alle uitstapjes, maar alleen met de tafelverhalen zat ik alweer ruim aan twee A4… haha. 
Op dit moment zijn papa, mama, Rob, Erik en Cora alle dozen naar ons huisje aan het brengen. Echt superlief van ze he! Het eind is dus echt in het zicht, nog maar drie nachtjes slapen voordat ik u weer een echte knuffel kan geven… 

- Underdressed = niet chique genoeg gekleed

Foto’s

8 Reacties

  1. Sas:
    8 juni 2018
    Geniet van jullie laatste weekendje, wij hebben zo'n zin in maandag!! 😘
  2. Dominique:
    8 juni 2018
    Het énige wat we gaan missen zijn deze verhalen... wat kun je dat toch goed! Tot maandag lieve schatten. :-)
  3. Thomas:
    8 juni 2018
    Het is wel duidelijk dat ik beter de boodschappen kan doen! Op de foto is ook namelijk goed te zien dat het een paprika/pepertje is wat die lieve cavia in z'n bek heeft. Geen tomaatje dus! ;)
  4. Elly:
    8 juni 2018
    Hele hete gele zoete paprika's bestaan gewoon hoor, niks mis mee😝😛
    Aan de buitenkant is niet te zien dat het hete het van het zoete wint, dus......
    Je moet ook nog een maaltijdenboek gaan uitgeven hoor Ellen met al dat heerlijke eten die jullie tijdens deze reis hebben gehad en dan die heerlijke smeuige verhalen erbij.
    Alleen daarom zal iedereen dat boek kopen. 🤗😋 tot maandag, ps. Jullie huis ziet er keurig uit, heb ik nou nog nooit zo netjes gezien 😜😂
  5. Eef Nijenhuis:
    8 juni 2018
    Zooo jammer dat jullie reis erop zit😊... dat wordt afkicken geblazen! Wat een geweldige verhalen. Allen altijd weer even boeiend, grappig en vol geweldige ervaringen! Echt wat ga ik dit missen, maar wat fijn voor jullie en jullie dierbaren dat jullie over 3 dagen terug komen. Deze bijzonder reis pakt niemand jullie ooit nog af en top gedaan! Bedank en welkom thuis straks💋
  6. Cora:
    8 juni 2018
    Yeah nog 3 nachtjes slapen!
    Dat van die paprika heb je van geen vreemde hoor,
    Je moeder kan er ook wat van. 😏
  7. Arie:
    9 juni 2018
    Weer prachtige eetverhalen. Alleen al de culinaire belevenissen zijn een boek waard. Kom maar lekker een keer bij ons eten in Harderwijk. Hoop je spoedig weer te spreken. Knuffel van Arie
  8. Linda:
    9 juni 2018
    Ik heb net mijn ontbijt op, maar krijg toch weer een beetje trek... hoewel, cavia was ook niet mijn favoriet. Alpaca wel...hopelijk hebben jullie dat ook gegeten. X