Suiker (album 82)

Man bun
De haargroei van Thomas loopt flink uit de klauwen. En dan heb ik het niet over zijn baard of het haar op zijn tenen, maar gewoon over zijn hoofdhaar. Eerder werd ie al vergeleken met televisie icoon Catweazle, maar inmiddels is dat een behoorlijk understatement. Het is lang, model-loos, staat alle kanten op, een genot voor elke kapper lijkt me. Net zoals ik het heerlijk vind om een zo vies mogelijk huis te poetsen, kun je lekker zien waar je blijft. De kapper waar we onverwachts naar binnen stappen begint direct te stralen. Waarschijnlijk omdat hij de hele dag nog geen klant gehad heeft, Thomas z’n eerste Europese klant is en hij weet dat zijn werk sowieso gewaardeerd gaat worden. Door iedereen. Ik ben nogal verbaasd als Thomas een foto op zijn telefoon tevoorschijn tovert met hoe hij zijn nieuwe coupe wenst. Dat hij daar überhaupt over nagedacht heeft? Én het niet eens met mij overlegd heeft… Het is de foto van een voetballer met zo’n knotje en de rest van zijn hoofd is opgeschoren. Dé Hipsterlook dus en zó 2017. Als er ook nog -zeer strikte- afspraken over het trimmen van het baardkleed is gemaakt, kan de kapper aan de slag. De grens wordt getrokken, de krullen die bewaard moeten worden gaan in een palmboomstaartje en met de rest wordt korte metten gemaakt. De lokken dalen neer op de vloer, het is zoveel dat je er een hoofdkussen mee kan vullen. Zeer zorgvuldig en met een glimlach van oor tot oor, transformeert de barbier Thomas’ verwilderde tovernaars-hoofd naar een kekke Hipster. Missie geslaagd, de man bun is geboren. Er volgt een fotoshoot, de haarkunstenaar gaat maar al te graag met zijn internationale werk op de foto. Dan moet er wax gekocht worden en elastiekjes. Elastiekjes waar Thomas totaal niet mee overweg kan, sterker nog, hij heeft nog nooit zo’n ding in zijn handen gehad. Maar oefening baart kunst. Nadat ik de eerste keren Thomas z’n knotje nog fabriceerde, kon hij het ineens zelf. Grote jongen, weer een sprongetje gemaakt. Daardoor wel een beetje huilerig, dus is het tijd voor wat afleiding en regelen we een dagtourtje voor morgen.

Ook goedemorgen
De volgende ochtend wordt er om 6.45 uur ineens hard op de deur gebonsd en iets onverstaanbaars geroepen. Even we denken we dat we uit ons bed gelicht worden door een arrestatieteam, dat man buns verboden blijken in Bolivia ofzo. Maar als ik met knikkende knieën en met gevaar voor eigen leven de deur opendoe, staat onze lieve host voor de deur. In zijn badjas met overal uitpuilend borsthaar maakt hij me duidelijk dat we moeten opschieten. De meneer van de dagtour heeft namelijk zojuist gebeld, dat we een half uur eerder vertrekken. Jezus wat kut, maar bedankt. Dus wij trekken als een malle een sprintje onder de douche en graaien de nodige spullen bij elkaar. Binnen vier minuten zitten we hijgend in de taxi naar het centrum, poehee, ook goedemorgen.
Daar aangekomen staat er een soort schoolbusje klaar waar we samen met Mirte, Sjanne en Floor in plaatsnemen. We dachten met zijn vijven een privétour geboekt te hebben, met een eigen auto met chauffeur en inbreng programma. In plaats daarvan is de groep aangevuld met zeven Fransen, rijden we in een gammele afgeschreven schoolbus en is de daginvulling al bepaald. Ach ja, ook best. Die meiden hebben we gisterenavond al leren kennen bij de traditionele dansvoorstelling. Ik hoop dat de tour beter gaat worden dan die show…

Op pad
Nadat we een ontbijtje op een heuvel met mooi uitzicht hebben genuttigd, is onze eerste echte stop bij een standbeeld kerkje. Onze fanatieke gids Bismark houdt een bordje met de naam van de stenen beeldende man omhoog en houdt er een praatje over. Niet dat ik daar ook maar iets van onthouden heb, gezien ik niet meer bij kwam van dat bordje met onschuldige hoofd erbij. En zo gaat het bij alle stops. Bij elk plantje, boompje, paadje of uitzicht waarover iets verteld wordt, komt het bordje weer tevoorschijn. Het is werkelijkwaar hilarisch, maar je had er waarschijnlijk bij moeten zijn. Hoewel, de rest het geloof ik ook niet zo lachwekkend vind als ik. Voortdurend staat de groep mij verdwaasd aan te kijken waarom ik nou steeds de slappe lach heb.
De wandelroute is overigens prachtig, we komen door kleine dorpjes, lopen door een krater -wat eigenlijk geen krater is maar er alleen zo uitziet- en zien zelfs heuse voetsporen van dinosaurussen! Dat is toch wel bizar hoor, het idee dat die beesten hier zo’n twee miljoen jaar geleden liepen.

Hieperdepiephoera
Bij de heerlijke vegetarische lunch met quinoa burgers vertelt Bismark dat ie jarig is. Daar moet natuurlijk op gezongen en gedronken worden. “Bon anniversaire tu as…” want ja, de Fransen passen zich tuurlijk niet aan. Wij nemen echter geen genoegen met zo’n laffe viering en we spreken af om het vanavond in de kroeg dunnetjes over te doen.
Zo gezegd zo gedaan. Bismark wordt in een leuk kroegje getrakteerd op een biertje, een taartje mét kaarsje en de lieve glimlach van Mirte. Dat laatste is het mooiste cadeau wat hij zich kon wensen, sindsdien is hij smoorverliefd op de Nijmeegse schone.
Tijdens dit verjaardagspartijtje komen we op het briljante idee om een kroegentocht te gaan organiseren. Die is er nog niet in dit suikerzoete stadje, dus vinden we het tijd dat er eentje gaat komen. Bismark ziet dat wel zitten om zoiets structureel aan te gaan bieden vanuit zijn touroffice, maar hij heeft geen idee hoe dat aan te pakken. Nou, wij wel hoor. Vooral Thomas is professioneel en zeer ervaren op dit gebied. Bismark kent de stad en leuke kroegen, Thomas weet van aanpakken en ik stel voor dat ik foto’s maken voor de brochure. Het project kroegentocht is een feit en morgenavond is de kick-off.

Project kroegentocht
Het bijbehorende café van het kantoor van Bismark stroomt langzaam vol met luitjes die wel zin hebben in een sapje en gekkigheid. Ook Bismark heeft al zijn collega’s/ gidsen opgetrommeld. Om het ijs te breken wordt er met een kennismakingsspel afgetrapt, ondersteund met een shotje drank. Na de voorstelronde zitten we aan tafel met; Magic Mirte, Bitchie Barbara, Tall Thomas, Echo Ellen (hè?) en de rest ben ik alweer vergeten. Er wordt een pot gemaakt; dit moet natuurlijk straks anders he. Vaste prijs voor de deelnemers en dan de rest van de avond geen gezanik om geld. Verder is de start van de tocht goed bevallen. Er is al veel gelachen en we zijn pas zeven minuten op weg.
De tweede stop is een bar met een pooltafel. Bismark vraagt wie wat wil drinken en wil dat gaan bestellen bij de bar. Ik voel me inmiddels geroepen als zakelijk adviseur en stel voor om ook dit anders aan te pakken. Bismark moet met de barman een vast drankje afspreken en de pooltafel er gratis bij regelen -ze komen hier straks ten slotte wekelijks terug. En dan, hoe ga je om met een pooltafel en twaalf aangeschoten deelnemers? We bedenken dat je om de beurt een bal (maakt niet uit half of heel) in het gat moet schieten, als het lukt; dan wordt er luid voor je geapplaudisseerd. Bij een misser moet je atten en als je de witte bal erin stoot, dan moet je de limbo dansen, onder een keu door. Wie schrijft de regels op voor de volgende keer? Het resultaat is in ieder geval dat Thomas aan het einde van het potje broodnuchter is -wat is die jongen goed man- en ik halfdronken met een spit in mijn rug onder de keu vandaan kruip.
Onderweg naar de derde stop koopt Bismark een bosje bloemen die hij uitdeelt aan alle dames van de groep. Goede zet, verkoopvrouwtje blij en de dames blij, die moet hij erin houden! Met onze bloemen komen we een tikkeltje baldadig aan bij de karaokebar. Overigens gerund door een Nederlandse eigenaar die onze kroegentocht een top idee vindt. Ik overleg met hem welke cocktail er leuk en lekker is voor een avond als deze en we spreken een mooi prijsje af. Bismark staat ondertussen al achter de microfoon, dus die krijgt weinig mee van de zaken. Afijn, iedereen mag zijn momentje van fame pakken en de sterren van de hemel blèren. Thomas, Mirte en ik doen met zijn drieën een nummer van ABBA, maar als ik zeg dat het de Israëlische winnares van het Songfestival was, dan had je het ook geloofd. Man, wat een kattengejank. De Engelse homofiele showmaster van de groep tilt het concert naar een hoger niveau met zijn performance als Beyonce. Fenomenaal! Hij is vervolgens niet meer van het podium af te slaan en het ene na het andere nummer galmt zijn gouden strotje uit. Dan vind ik het tijd -waarschijnlijk uit pure jaloezie en aandacht tekort- om de jongen eens van stuk te brengen. Dus ik zet hem tijdens zijn het zingen op een stoel en ik verzorg een lapdance, compleet met striptease. Althans, er ging een bloesje uit en een randje van m’n string werd tentoongesteld. De beste man gaat echter onverstoorbaar door met zingen, totaal niet onder de indruk. Wat een baas! Als ik me omdraai en zijn gezicht tussen mijn borsten frommel, zingt hij een toontje lager. Ha, eindelijk heb ik hem tuk. Totdat ik me realiseer dat ie überhaupt geen adem meer kan halen, laat staan zingen. Oeps.
Bismark en zijn kornuiten zijn ook ineens weer bij de les en stellen voor om dit onderdeel direct aan het vaste programma toe te voegen. Prima wat mij betreft, als ze maar niet denken dat ík degene ben die hier wekelijks terugkeer om me volledig vol lul te zetten…
Last but not least, is de tijd voor het échte danswerk aangebroken. Iedereen de voetjes van de vloer in een onwijs foute club. Een kelder waar geen hond te vinden is en het stinkt naar riool. Het is maandagavond, dus er is geen andere danstent open. Dit is een heus verbeterpuntje; geen kroegentocht op maandag organiseren. Toch vermaken we ons wel nog een uurtje met de billenschudmuziek en maken we de laatste euro’s van de pot op aan de smerigste rum cola’s die ik ooit op heb. We concluderen met elkaar dat de ontmaagding van de kroegentocht geslaagd is en zeker potentie heeft voor een structurele voortzetting.
Voor nu is het tijd om te gaan slapen en deze knotsgekke avond te verwerken in onze dromen…

Liefs van ons!



Lieve oma, er is weer verhaaltje af, eindelijk! Deze ging heeeel moeizaam. Veel leesplezier en tot gauw! Knuffel X

- Man bun = een knotje bij mannen

- Understatement = onderschat

- Hipsterlook = is niet kort en bondig uit te leggen. Het is een steil waarbij je bepaalde kleding draagt en waarbij het knotje bij mannen dus ook helemaal thuishoort.

- Bon anniversaire tu as = de Franse variant op ‘Er is er een jarig hoera hoera’

- Sucre = Spaans voor suiker en dus de naam van het hele leuke stadje in Bolivia.  

- Kick-of = de start van/ aftrap

- Magic = magisch

- Bitchie = krengerig

- Tall = lang

- Atten = je glas in een teug leegdrinken

- Momentje van fame = momentje van beroemdheid

- Lapdance = een erotische dans waarbij de klant op de stoel zit

- Striptease = dansend je kleding uitdoen… ik deed dus alleen mijn bloesje uit hoor. En tja, alcohol is dus niet zo goed voor me ;-)