Santiago (album 74)

Coffee with legs
Koffie is een nogal bijzonder fenomeen hier in Santiago. Het heeft benen (huh?), het wordt vaak instant geserveerd -een kopje koffiepoeder met waterkoker on the side- en het is nog slapper dan m’n buikspieren, niet te zuipen dus. Dit staat allemaal met elkaar in verband.
Doordat ze hier in Chili geen goede bonenkoffie kennen en er dus alleen instantkoffie te krijgen is, werd de koffie niet goed verkocht. Om de koffie beter aan de man te kunnen slijten is er een stel lok-benen aan toegevoegd. Schaars geklede sexy dames met mooie benen -ik zou geknipt zijn voor dit baantje- serveren de koffie en zitten daarbij niet om een praatje verlegen. Dit tafereel wordt hier ‘coffee with legs genoemd’, een soort van koffieprostitutie dus. Ik vind deze vorm van softporno in ieder geval een briljante marketingstrategie en ik ben verbaasd dat het alleen in Santiago plaatsvindt. Als onze gids van de Walking Tour ons dit uitgelegd heeft sluit hij af met een grap. Hij zegt dat er geëxperimenteerd is met ‘coffee with free legs’, maar dat die strategie niet aansloeg bij de dames. Terwijl ik nog aan het denken ben ‘gratis? Waarom zou dat niet werken? Wel gek om het gratis aan te bieden’… ligt de hele groep in een deuk. Wat is hier nou grappig aan? Na een paar minuten valt kwartje bij mij en schiet ik alsnog in de lach. De gids zei natuurlijk geen ‘free legs’, maar ‘coffee with three legs’. De groep kijkt mij volverwachting en/of vol verbazing aan, wat valt er te lachen? De ongemakkelijke situatie wordt gelukkig doorbroken door een hond die zich bij de groep voegt, wat iedereen veel interessanter vindt dan mijn onverklaarbare gelach. Saved by the dog.

Verwende honden
De hond loopt de hele tour met ons mee en bij elk praatje gaat hij er geïnteresseerd bij zitten en luistert aandachtig naar wat de gids te vertellen heeft. Bijzonder hoor, vooral dat hij Engels kan, ik wacht tot het moment dat hij een vraag gaat stellen, maar die blijft uit. Zelfs als de gids heeft over zijn soort komt er maar verdomd weinig reactie. Er wordt ons verteld dat er hier goed voor de straathonden gezorgd wordt. Overal vind je bakjes met eten of water en zijn er gekleurde hondenhuisjes voor ze gebouwd door de buurtbewoners. In de koude winters worden de honden aangekleed met sjaals, mutsen en jassen van de buurtbewoners. Die komen niks te kort en zo zien ze er ook uit. Thomas en ik vinden het vooral heel grappig dat de gids het steeds heeft over ‘straight dogs’ i.p.v. ‘streetdogs’. Een hilarische verspreking waar Thomas op het einde -als we klaar zijn met lachen- toch maar wat van zegt tegen de gids. Gelukkig was het Thomas die er wat van zei en niet ik. Want de gids versprak zich helemaal niet, hij bedoelde ‘stray dogs’. Ai, weer een momentje van ongemak, maar deze keer is het niet de hond die ons redt. Hij staat ons namelijk net zo schaapachtig aan te kijken als de rest van de groep. Lekker dan, ik dacht dat die beesten altijd zo loyaal waren. Waarschijnlijk voelt ie zich beledigd. Sorry doggy.

Sensatie
Als we voor het presidentsgebouw staan krijgen we het verhaal te horen over de militaire staatsgreep in de jaren 70.  Terwijl we aandachtig luitsteren naar hoe het gebouw beschoten is -je kan hier en daar de kogels nog zien zitten- en dat de destijdse president zichzelf in zijn kantoor om het leven heeft gebracht, komt er ineens een gepantserd M.E.-busje aan gescheurd. In de ban van het verhaal ben ik natuurlijk reuze benieuwd naar wat hier gaat gebeuren. Actie in de tent, kom maar door met de sensatie! Een aantal gewapende mannen in uniform stappt uit, iets te rustig naar mijn zin. Ze lopen om hun busje en gaan over tot actie. Wij staan op 20 meter afstand en ik vraag me af of we hier wel veilig staan. Maar het maakt me niet veel uit, ik sta graag eerste rang als er iets sensationeels te zien valt. Mijn hartslag stijgt licht als ik de achterdeuren van de bus zie openslaan. Twee mannen met oortjes in versnellen zich in onze richting en even fantaseer ik dat ik onderdeel ben van deze actiefilm. Dat ik het gevaar net iets eerder zie en ik dan iets heldhaftigs doe waarbij het gevaar voorkomen wordt. Terwijl ik mezelf al op alle voorpagina’s van de kranten zie staan, word ik wakker geschud door de ongekende realiteit. De mannen buigen af, lopen richting een parasol, klappen die in en laden hem in achter in het busje. Geen grote boze terrorist met bomgordel, nee, een simpele lelijke parasol die opgeruimd moest worden. Wat een deceptie. Teleurgesteld focus ik me maar weer op wat de gids te vertellen heeft. Maar ook hij is flink gedaald in zijn sentiment als hij ons vertelt dat de revolutie verder plaatsvond met wijn en empanades i.p.v. wapens en bloedbaden.
De rest van de tour is minstens zo mild met een bezoekje aan een snoepjesfabriek, een uitleg over de lokale beroemde broodjes in de kleuren van de Boliviaanse vlag -rood = tomaat, geel = mayo, groen = avocado- en iets over mannen met puntmutsen. De stoplichtwerkers, een stel muzikanten in dit geval, vrolijken de boel op. Ondertussen maak ik er een spelletje van om de druppels van de lekkende airco’s te ontwijken. Dat is overigens echt iets van deze reis. In de warme steden hebben alle gebouwen airco’s, die af en toe een druppel water in onze nek laten vallen. Brrr.

Maisfeestje
We sluiten de middag af met het favoriete lokale gerechtje van de gids, een ovenschaaltje gevuld met aardappel, mais, ei, olijven en wat vlees. Ik vind het niet zo lekker, een beetje flauw en veel te zoet. Ik verheug me wel op de maiskorrels die ik morgen in m’n drol ga terugvinden, vind ik altijd zo feestelijk staan. Misschien moet ik er echt een feestje van maken, nodig ik wat leuke mensen uit, dansen we om de pot, strooien we met maiskorrels alsof het confetti is en stoppen we ons vol met lekkere maisgerechtjes zodat we de volgende dag weer zo’n feestje kunnen bouwen. Dat lijkt me nou reuzeleuk. Kom je ook?
Maar voordat ik de uitnodigingen ga ontwerpen, bouwen we eerst ons eigen feestje op het terras. We bestellen het bekende drankje ‘Terremoto’ wat aardbeving betekend. Die naam is uiterst logisch, want als je de halve liter achterover hebt geklapt, dan zou je de aarde flink onder je moeten voelen beven. Niet dat wij onze hand omdraaien voor de mix van goedkope zoete wijn, de Italiaanse sterke likeur Fernet, aangevuld met ananasijs. Dit stoppen we in onze holle kies. En ondanks onze maximale inspanning -de halve liter sterke drank wordt in tien minuten door een rietje door ons opgeslobberd-, geen aardbeving voor ons. Dus ik wil m’n geld terug, cheaters!

Poezenbeest
Van de Terremoto-refund kopen we een oud uitziende wereldkaart van een man die hem zelf gemaakt heeft. Ik ben onder de indruk, zoveel fijne details. Dus we kiezen de mooiste uit die we willen inlijsten en ophangen boven onze whisky-globebar. Met onze nieuwe aanwinst op zak gaan we gauw naar huis, we hebben ten slotte een tijdelijke kater die recht heeft op onze aandacht. Nou ja recht, het is een ongevraagde en opgelegde opdracht van de huisbaas. We logeren in een airbnb waarvan de eigenaresse -en kattenbazin- besloten heeft er een paar dagen van tussen te gaan. Dus, de veel te dikke zwarte kater met Hitler snorretje krijgen we er gratis bij. Voordat ze weggaat legt ze gauw aan mij uit wat het beest te eten moet krijgen en hoe z’n stront opgeruimd moet worden. Pardon?! Ik wil best een bakje vullen met wat stinkbrokjes, maar een douchebak -die dus fungeert als kattenbak, ielw- verschonen daar pas ik voor, je kan ook te ver gaan. Gelukkig begreep ik haar niet goed, want ze bedoelde juist dat we dat níet hoeven te doen. Gezien we niet echt een keuze hebben en het beestje er ook niks aan kan doen, nemen we het vrijwilligersbaantje als ‘pussysitter’ maar aan. Nu heb ik al een aardige cv opgebouwd als het gaat om katten verzorgen. Maar echt succesvol zou ik me zelf niet noemen;
2007-2012      De zorg voor ‘eigen’ kat Tupac, we waren niet bepaald vriendjes, gezien hij wekelijks tegen de gordijnen sproeide. Ik kreeg totaal geen controle over het ongeleide projectiel.
2007                Tijdelijke zorg voor de katten van Pieter. Blijkbaar had het traphekje wél een functie -wist ik veel waarvoor die er zat- want nu liepen de katten steeds naar de mat bij de voordeur wat ze een fijn plekje vonden om de toiletteren. Toen Pieter na een ontspannende vakantie thuiskwam, stonk z’n hele trappenhuis naar de kattenpies. Maar hee, maar dat hebben de katten toch echt zelf gedaan.
2012-2013      Tijdelijke zorg voor de katten van Linda. Na een week kwam ik erachter dat ik niet de kat van de buren ‘terug’ over de schutting van de buren gooide, maar
dat ik het huis van de kat van Linda zelf de toegang had ontzegd. Oeps. Tja, ze
leken ook erg op elkaar! En had ik al opgebiecht dat een van de katten ontsnapt was door de voordeur (waar ie nooit geweest was)?! Gelukkig was ie snel weer terecht.
2012-2013      Tijdelijke zorg voor katten van Sanne. Bij thuiskomst lag er ineens een briefje op de deurmat, van de overbuurvrouw. Of ik wist dat een van de katten al een kleine week in een doos leefde bij haar in de portiek. Oh, daar was ie al die tijd! Ik vroeg me al af waar hij uithing. Niet dat ik verrast was dat het beestje liever in een doos woonde dan met mij in huis.

Maar nu heb ik Thomas in aan mijn zijde. En Thomas kan goed met dieren omgaan. Ik wist al dat hij een hondenfluisteraar is, maar dat hij de grootste maatjes kan worden met een kat is ook een leuke bijkomstigheid. In dit geval broodnodig zelfs, het is voor alle partijen uiterst gunstig dat de zorg voor de kat niet alleen in mijn handen ligt.
Thomas en zn kattenmaat lijken op elkaar. Het liefst hangen ze allebei onderuit op de bank, ze voelen zich op hun best op een barkruk en ze delen de liefde voor goede whisky. Maar zelfs ik kan me identificeren met het beest. Want als ‘s ochtends hij honger heeft miauwt hij net zo lang tot er een maaltje voor hem geregeld wordt. Waar ik me overigens niet in herken is dat hij -als het eten te lang op zich laten wachten- uit wanhoop een wattenstaafje op eet. Een kattenstaafje dus.

De laatste dag
We spreken af met een vriendin van Pief en Pritha, Rosa. Rosa woont hier en dus is het leuk om wat met elkaar te drinken. Onderweg naar haar toe gaat de teenslipper van Thomas weer stuk. Dus voordat er een wijntje gedronken kan worden, moet ik eerst een operatie uitvoeren. Met een aansteker en het stukje teenslipperrubber ga ik aan de slag. Met succes, want binnen no-time wandelt Thomas vrolijk rond op twee slippers i.p.v. eentje. En omdat ie daar blij mee is, trakteert hij zichzelf op een portie baklava. De duurste baklava allertijden, gezien hij ruim vier euro moet betalen voor twee stukjes niet groter dan een mini frikadelletje. Ook ik vind dat ik een presentje verdiend heb, dus trakteer ik mezelf op een antiek theeblik. Deze vind ik op een marktje. Niet dat ie nou mega bijzonder is. Maar omdat er ‘Santiago’ en ‘Valparaiso’ op staat en hij er leuk uit ziet en hij echt gebruikt kan worden, vind ik het toch een leuke souvenir. Valparaiso is de stad waar we morgen heen gaan en waar ik erg naar uitkijk. We gaan daar een kleine week apart van elkaar zijn. Thomas gaat keten in een hostel en ik heb een luxe hotelletje voor mezelf geboekt waar ik lekker kan gaan schrijven. Wat wij er allemaal nog meer uitspoken, komt in het volgende verhaal!

Liefs van ons!



Lieve oma, poehee een hele lijst deze keer. Knuffel X

- On the side = iets wat je ergens bij krijgt. In dit geval dus een waterkoker bij de instantkoffie.

- Coffee with free/three legs = letterlijk koffie met gratis/drie benen. Ik vind de uitspraak koffie met benen in dit geval wel erg leuk gevonden!

- Walking tour = een wandeling door de stad met een gids.

- Saved by the dog = betekent letterijk ‘gered door de hond’ en komt van de uitspraak ‘saved by the bel’ wat letterlijk betekent ‘gered door de bel’. Hier wordt mee bedoeld dat als je in een ongemakkelijke situatie bent er iets gebeurd waardoor er een einde van de situatie gemaakt wordt.

- Straight dog = een hond die hetero is
- Street dog = een straathond
- Stray dog = een zwerfhond.
(Verwarrend allemaal he?!)

- Cheaters = verraders, valsspelers

- Refund = Engels voor ‘geld dat je terugkrijgt’

- Pussysitter = vrije vertaling voor ‘poes-oppasser. Het is een zelfbedachte verbastering van de woorden; poes = pussy + babysitter = oppas. En als je de vrije vertaling nóg ruimer neemt, dan kan er ook iets anders mee bedoeld worden. Maar dat is natuurlijk helemaal niet van belang voor het verhaal. :-)